Laat de winter maar komen

Langzamerhand is het ritme van de fietsforens weer terug aan het komen. De konditie is de laatste weken behoorlijk toegenomen en ik kan weer lekker aanzetten zonder al te snel in ademnood te komen. Ondanks dat ik nog geen racesnelheden haal zie ik dat elk ritje weer een paar seconden/ minuten sneller gaat.

Een uitschieter was een tijd van 49 minuten (gem 44 kmpu). Met de wind schuin in de rug koos ik na lange tijd voor de "oude"route via de Kanaaldijk. Deze weg is vrijwel geheel opnieuw geasfalteerd en omgetoverd tot een fietshighway. Onderweg reed ik met 55 kmpu Arnold voorbij. Helaas viel plotseling mijn koplamp uit. Terwijl ik gas terug nam en alle schakelaartjes even resette kwam er nog geen licht aan de horizon. Toen ik vrijwel stil stond ploepte het licht weer aan en kon ik tot aan Hoorn gewoon doorrijden.

Woensdagochtend viel het licht opnieuw uit en leek de lamp het definitief begeven te hebben. Omdat ik het veel te gevaarlijk vond om zonder licht verder te rijden ben ik omgekeerd en heb thuis de auto gepakt om naar Amsterdam te rijden. Al eerder had mijn knipperlicht (rechts-voor) het begeven, maar nu had ik definitief een goed excuus om in het weekend af te reizen naar Dronten.

Het weer was zaterdag ideaal voor mijn eerste lange rit na bijna een half jaar. Wel fris!

Ik reed de 70 km (Hoorn-Dronten) in precies 2 uur. Na een uurtje sleutelen was het knipperlicht gerepareed en had ik een nieuw koplamp. Klaar voor de winter!

Send your own ElfYourself eCards

Eindelijk weer terug in de Quest

Het werden lange weken van afzien.
De blessure aan de band en pees onder mijn knie bleek toch behoorlijk hardnekkig te zijn. Na een paar weken wilde ik toch proberen hoe het zou zijn om weer in de Quest een rondje te rijden. Helaas werd ik direkt weer twee weken terug geworpen in het revalidatieproces. Volgens de doctoren moest ik toch rekenen op een herstelperiode van 6 tot 8 weken. De weg naar school werd meestal afgelegd met de trein en soms met de auto. Mijn fysieke gestel en konditie storte met rappe sprngen in elkaar. Het resultaat was de Mexicaanse Griep een week voor de herfstvakantie. Wat een pech.... De vakantie had ik gelukkig de tijd om weer op te krabbelen.

Op 26 oktober was het eindelijk zo ver. Met regen en storm maakte ik weer mijn eerste ritje als fietsforens naar Amsterdam. Wel weer wennen!!!!!!
De maanden van fietsstilstand had zijn sporen achtergelaten. Uitgeput, zweet op mn voorhoofd, spierpijn, minimale snelheid, en ga zo maar door. Mijn knie voelde toch nog slap aan, maar gaf geen pijn. Ik noem het zelf een klutsknie.

Inmiddels ben ik een maand aan het fietsen en merk dat de conditie langzaam weer terug komt. Ook komt er steeds meer stevigheid in mn knie. Helaas laten de weersomstandigheden het ontspannen rijden vaak niet toe. Het is regelmatig erg nat, en vaak staat er ook veel wind. Omdat ik vrijwel altijd in het donker rijd heb ik het meest last van de verblindende lampen van tegemoetkomende auto's op de rijbaan naast het fietspad. Vooral als mijn windscherm en bril nat is van de regen. Afgelopen woensdagmiddag spande de kroon: veel regen en een beukende storm. Duidelijk een moment om de helm weer op te zetten. De snelheidsmeter ging ruim boven de 50kmpu. Het gevoel om de snelheid niet zelf in de hand te hebben maakte het een bijzonder inspannende belevenis. Met een ruime hoeveelheid aan adrenaline kwam ik gelukkig heelhuids weer thuis. Zelfs na een relaxte douche-beurt ebte de spanning pas later in de avond weg.
Na 850 km is mijn lijf weer gewend aan de inspanning, maar mist ik nog de kracht om de snelheid als vanouds te rijden. Nog een paar weken en dan.....

In ieder geval zal ik weer vaker van mij laten horen via deze blog.

Even een update

Tja, het wordt zo langzamerhand wel weer eens tijd dat ik iets van mij laat horen.
Het was ergens in juni dat mijn verhaal is gestopt.
Op school zijn de laatste weken altijd een drukte van belang. Voor mij als examensecretaris beleef ik deze tijd een behoorlijke piekbelasting. Ondanks dat ik in werkelijke bloedvorm verkeerde heb ik de Cycle Vission laten schieten. Ik hoop de volgende versie weer gewoon van de partij te zijn, op een plaats die voor mij iets handiger te bereizen is.
De leerlingen bleken ook in topvorm en voor het derde jaar op rij zijn al onze leerlingen geslaagd! Na de afsluiting van het schooljaar heb ik mijn schoolgedachten direct van mij afgezet en een heerlijke vakantie genoten.
Mijn prive-leven heeft inmiddels ook een hele andere wending genomen. Plotseling kwam Monique mijn leven binnen wandelen. De liefde voert weer hoogtijdagen in Huize Zonneveld. Toen ik haar leerde kennen kwam het woord banaan en ligfiets al snel ter sprake. Inmiddels is ze er behoorlijk aan gewend. Samen hebben we genoten van onze vakantie en hebben twee mooie en warme weken in Valencia doorgebracht.
Sportief was het ook een redelijke inspannende tijd. De Quest is slechts een enkele keer uit zijn stal gekomen. De Velomobiel moest even plaats maken voor de hardloopschoenen. Ik heb mij namelijk met een aantal collega's ingeschreven voor de Dam-tot-Dam loop. De taining ging erg voortvarend. Ik had de snelheid er vrij snel al weer behoorlijk in en liep al afsanden tussen 10 en 15 km zonder problemen. Het doel was een tijd over de 10 engels mijl(= 16,1 km) van 70 minuten en bleek zeer goed haalbaar.
Helaas werd ik na lange tijd weer eens getroffen door een tegenslag: een sportblessure!
Tijdens een trainingsrondje door het Turiapark (Valencia) met wat intervaltraining (tussensprintjes), en wat bruggen en trapjes (op en af), moest ik plots opzij springen voor een hondje dat naar mijn kuiten beet. Ik voelde een lichte pijn in mijn knie, maar kon gewoon joggend thuis komen. De volgende dag werd de pijn echter steeds erger en kon ik uieindelijk nog nauwelijks op mijn benen staan. Na bezoeken aan verschillende doctoren (huisarts, ziekenhuis), bleek dat ik ik in beweging moest blijven en rustig aan moest doen. De pees die een spier van het scheenbeen en een kruisband aan de knie verbind heeft een flinke optater gehad en moet zonder therapie zelf genezen. Omdat de pijn zo hevig is zijn er al heel wat iboprofen en paracetamol nodig geweest. Inmiddels ben ik nu 3 dagen medicijn-vrij en lijkt het herstel ingezet te zijn. Volgens de doctoren moet ik uiteindelijk rekenen op 6 tot 8 weken voor (totaal?) herstel. Nog 3 weken te gaan.
De Auto heeft inmiddels zijn nut kunnen bewijzen. De ritjes naar Wilnis, waar mijn dochter Brechje woont reed mijn ouwe Ford Escort met 1 op 16. Lekker zuinig dus. Helaas was er toch iets niet helemaal in de haak en reed ik afgelopen maandag met enorme herrie van school naar huis. Volgens de garagevakman bleek dat reparatie niet meer interessant was en moest ik dus ter plekke afscheid nemen van mijn nieuwe vriend. Ad hoc besloot ik direct een nieuw exemplaar aan te schaffen en rijd ik nu rond in een Deawoo. Ik hoop dat deze car een iets langer leven beschoren is.
Nog even dus weinig Quest nieuws. Desondanks houd ik alle berichten van Kees, Wim, Pe, Cees, Marcel, Eduard en vele andere goed bij.
Tot snel.

Rustig rondje Westfriesland

Omdat het zo mooi en zonnig weer was, twijfelde ik om vandaag tóch de bukfiets te nemen. Ik had een dag eerder een opmerking gekregen over mijn witte benen, terwijl alles boven de gordel inmiddels al redelijk gebruind is. Desondanks liet ik mij niet kennen en deed een Quest-rondje door het Westfrieze: Wognum, Benningbroek, Aartswoud, Medemblik, Andijk, Enkhuizen en Hoorn. Een rondje van ongeveer 80 km. Vooral rond Medemblik en Andijk was het druk op de weg. Door de hoofdstraat in Medemblik ging een groep whikes voorbij en bij Ted de Lange leek het behoorlijk druk. In verband met de zeilwedstrijden stonden er overal langs de dijk veel auto's geparkeerd; oppassen dus! Bij Enkhuizen stond ik even stil voor het versturen van een sms, toen Cees ineens naast mij stond. Hij zat nog lekker te snoepen van z'n Mc Flurry na een behoorlijke (winderige) rit om het IJsselmeer. Uiteindelijk stond ik na een heerlijk relaxed ritje bij mijn vader aan de deur om aan te schuiven voor de borrel en een lekker maaltijd.

3 lekke banden !

Toen ik afgelopen woensdag mijn Quest achter de school weg reed en mijzelf prepareerde voor de rit naar huis kwam ik er achter dat de rechter voorband weinig puf meer had. Ik zette de Quest op zn kant en al snel zat er een nieuwe binnen band onder. Ik kon verder geen onregelmatigheden in de (bijna nog nieuwe) buitenband vinden. Ik kon de band niet zo hard opgepompt krijgen als ik eigenlijk zou willen (6,5 bar), maar ach...ik kon er mee leven.

De wind waaide lekker van schuin achter en de donkere wolken pakten zich boven mijn hoofd samen; maaaaar het bleef droog. Ik zoefde met ruim 50 kmpu langs Het Schouw, Broek in Waterland en kwam teleurstellend weer bij Monnickendam tot stilstand. Opnieuw stond dezelfde band leeg. Opnieuw in het gras en nu besloot ik mn reserve buitenband ook maar te gebruiken. De smalle Stelvio ging er nu onder en het pompen was ook met drie zuchten gedaan. Opnieuw ging de snelheid weer naar wedstrijdtempo. Zonder verdere malleur kwam ik thuis.

Inspectie van de verwisselde buitenband leverde een mooi scherp steentje op.

Toen ik de volgende ochtend opnieuw weg wilde fietsen stond helaas de Stelvio nu óók leeg! Opnieuw ging de S Lick er maar weer onder, nadat ik dit keer ook het velglint had vervangen. Ik vermoed dat een van de spaken door het versleten velglint had geprikt en de laatste band had beschadigd. Zo heb je nooit een lekke band (mazzel?!), zó heb je er drie in anderhalve dag (pech!).

1x Quest, 1x Mango

Vanmorgen kwam ik na lange tijd Arie weer eens tegen.

Fietst hij minder of missen we elkaar zo vaak?

Op de terugweg reed ik plotseling weer achter Kees. Na een kort gesprek over de Fietsrouteplanner van de Fietsersbond moest Kees rechts af en vervolgde ik mijn weg naar links. Foto's wel een beetje bewogen, maar het gaat om het idee.

week 21

De afgelopen heb ik fietsend weinig beleefd. Omdat deze week de centrale examens zijn gestart heb ik mijn rooster iets veranderd. Zo ben ik van maandag tm woensdag op school in de weer geweest om de examens zo goed mogelijk te laten verlopen. Donderdag en vrijdag ben ik vervolgens op De Stille Weiden aan het werk gegaan.
Afgelopen dinsdag stond het examen Nederlands op het programma. De leerlingen die examen doen voor de Basis Beroepsgericht Leerweg doen dat voor alle vakken op de computer. Ik vind dit een ongewenste, maar onvoorkoombare ontwikkeling. Terwijl ik het computerlokaal in de rondte liep tijdens het examen Nederlands zag ik plotseling een rode Quest op de beeldschermen verschijnen. Als de eerste examenperiode is afgerond zal ik een foto nemen van de opgave waar de rode Quest kennelijk een rol in speelt. Zal het woord "Quest"straks ook worden opgenomen in het Nederlandse woordenboek?
Dinsdag kwam ik Kees (op weg naar huis) ook weer eens tegen. Ik moest alle zeilen bijzetten om hem vóór de rotonde bij Scharwoude bij te kunnen halen. Uiteindelijk was de maximum snelheid van 56,5 kmpu voldoende. Pjew!
Uiteindelijk deze week 240 km gereden met een weekgemiddelde van 39 kmpu.
ODO: 14392 km

Weer een week verder

De afgelopen week gewoon weer lekker op en neer gereden van en naar school.

Rond de 250 km, 56 kmpu max, 37 kmpu gem.

Omdat ik dinsdagavond samen met Sonja naar de voorstelling "Joseph met zijn amazing dreamcoat" in de RAI ben geweest, reed ik naar huis in het donker. Heerlijk! De voorstelling verraste mij; het blijkt een hedendaagse versie te zijn met ontzettend veel humor. Ik wist niet dat een musical zó leuk kon zijn.

Vandaag (zondag) stond er weer iets raars op het programma. Samen met 5 collega's en 15 vreemdelingen deed ik mee me een verrassings aktiviteit. De organisatie had bedacht dat het leuk voor ons zou zijn om in een 22 meter hoge toren te klimmen en vervolgens een geo caching speurtocht door de duinen rond IJmuiden te maken. Gelukkig heb ik het overleefd en zal deze blog dus nog langer blijven bestaan.

vakantie update

Inmiddels ben ik al weer een halve week aan het werk, maar zal ik toch nog even veslag doen van mijn uitstapje naar Hall. Hall is een klein plaatsje in de buurt van Eerbeek, wat weer iets onder Apeldoorn ligt.

Vorige week maandag vertrok ik om 07:45 van huis met een volbeladen bukfiets; stuurtas voorop, 2 tassen voor en 2 achter. Het weer was ideaal. Met een lekker briesje schuin in de rug stoof ik via Enkhuizen naar Lelystad. Lelystad liet ik verder links liggen en draaide de Knardijk op die mij naar Harderwijk zou brengen. Eén rechte weg dwarst door de polder, zo nu en dan (regelmatig) een wildrooster en verder overal schapen op de weg. Voordat ik het wist zag ik in de verte Dolfinarium al liggen. De route over de veluwe voerde over zandpaden, dwars door de bossen en over de heide. Inmiddels had ik wel even mn helm opgezet. Klokslag 14:00 stond ik zonder zadelpijn aan de deur bij het ABK huis (Nivon). Een superrit. Dit was de eerste keer dat ik mijn R&M fiets gebruikte waar hij voor bedoeld is. Al is het dan geen Quest, desondanks een wereldfiets. Op de vlakke weg met volle bepakking rijdt hij gewoon erg lekker, maar op de bospaden, met zand, kuilen, heuveltjes en korte bochten onderscheidt hij zich pas echt. Wat een ervaring om met dit gemak in het zadel te kunnen blijven zitten.

De volgende dag heb ik een rondrit gemaakt door de IJsselvallei via Bronkhorst, Zutphen, Deventer en Apeldoorn. Met zo nu en dan een buitje bleef het toch de hele dag redelijk fietsweer.

Op woensdag kwamen mijn collega's (45 personen) ook aan in Hall voor onze studie 3-daagse. Mijn gedachten over dit teamuitje beschrijf ik liever in mijn prive dagboek (wat een...., zucht).

Vrijdag mocht ik weer naar huis. De meeste bagage gaf ik nu mee met de volgbus en om 14:00 reed ik de poort uit. Het was al behoorlijk winderig, maar de zon scheen en het was een graad of 20. Helaas hield het mooie weer niet aan; eerst een klein buitje, maar vlak voor Harderwijk barste met donder en bliksem de hemel open. Het was inmiddels half vijf, en de hagel zorgde ervoor dat mijn benen en armen blauw en rood kleurden. Zonder twijfel (en spijt) besloot ik verder met de trein te reizen. Later bleek dat ondanks dat de bui na een uur voorbij was getrokken, de wind (8Bft) nog lang vanuit het westen had gewaaid.

Thuisgekomen stond er 320 km op de teller.

Meivakantie

Nadat ik vorige week vrijdag van school naar huis reed heb ik eigenlijk nauwelijks meer in de Quest rond gereden. Inmiddels zijn we al weer een week verder en heb ik 0 km bij kunnen schrijven.
Ik heb deze week heerlijk genoten van mijn tuin, het heerlijke weer en ben toegekomen aan klusjes die ik eerder had laten liggen. Het grootste project was het verwijderen van een enorme bamboe plant die ik achter in de tuin heb staan. Ondanks dat ik 13 jaar geleden de wortels goed had afgescherm met speciaal folie (dik plastic) kwamen er toch regelmatig grote uitlopers de tuin in. Nú was ik het zat. De hoge takken (4,5 m) zijn afgevoerd naar de vuilstort en de kluit is inmiddels zo kort mogelijk afgeknipt. Ik heb de hoop opgegeven om de wortels helemaal te kunnen verwijderen; ik hoop dat ik met het spuiten van Glyfosaat (roundup) uiteindelijk de baas ben over de bamboe.
Ook de vijver heeft een opknapbeurt gehad. Wat eens begon als een leuk waterlelie stekje, was uitgegroeid tot een reusachtige bonk wortels. Nu hebben de waterkruipers weer de ruimte om hun baantjes onbelemmert te kunnen zwemmen. Nu moet er nog een groepje vissen komen.

Inmiddels heb ik de knoop doorgehakt voor morgen. Het weer zal goed genoeg zijn om er met de vakantiefiets (R&M, Delite) op uit te gaan. Ik heb de fietstassen volgestopt, de banden opgepompt en de bidons gevuld met vers water. Een mooie test voor de (mogelijke) fietsvakantie in de zomer.
Morgen vertrek ik voor een week naar een Nivon huis in Hall (bij Eerbeek). Ik verwacht dat het ruim 150 km zal zijn en ik vroeg in de middag aan zal komen. Dinsdag heb ik gepland om door de Veluwe te crossen. Woensdag zullen al mijn collega's ook arriveren om samen te genieten (?) van een studiedriedaagse. Ik ben benieuwd. Vrijdag zal ik na de lunch de terugweg aanvaarden en hoop dan voor het donker thuis te zijn. Tot volgende week...

Rondje Markermeer

Vrijdagavond leek het een goed idee om weer eens naar de film te gaan. We hadden de film "Slumdog Millionaire" uitgekozen. Niet meer nieuw maar zeker de moeite waard om te zien! Op datzelfde idee waren nog 16 andere mensen gekomen, wat resulteerde in een bioscoopzaal met slechts 18 bezoekers. Volgen het meisje achter de bar was dit nog een goeie avond, want er waren ook dagen dat er maar 5 mensen in de zaal zaten! Op deze manier zal de Metro in Purmerend geen lang leven meer hebben. Volgende keer maar weer gewoon naar Tuschinski.
Rond 01:30 stapte ik in mijn bed en om 8 uur was ik weer klaar wakker. Er was maar een ding waar ik aan dacht: Fietsen!

Half tien vertrok ik richting Enkhuizen, passeerde Lelystad en kwam om half twaalf in Dronten aan. In Lelystad was het weer even hobbeldebobbel ivm een totale opbreking van een brug. Ook ergens midden in de polder staan nu een aantal kunstwerken in aanbouw (viadukten) die bedoeld zijn voor de toekomstige treinverbinding Lelystad-Zwolle.

Ik was naar Velomobiel gereden om mijn linker voorwiel te laten richten. De spaken bleken erg los te zitten; het vreemde tikkende geluid is nu ook helemaal verdwenen. Dank! Om twaalf uur reed ik de poort weer uit en besloot door te rijden naar Almere, Amsterdam en Hoorn. Een compleet rondje Markermeer dus. Via de Rietweg en de Vogelweg kwam ik in Almere Haven uit. Daar even een babbeltje gemaakt met mijn ouwe neef Youri die ik 100 jaar geleden voor het laatst gezien had. Toevallig stond hij voor zijn winkel (Primera The Saloon) even lekker in het zonnetje toen ik aan kwam rijden. Leuk om te zien en te horen dat het goed met hem gaat.

Tot nu toe was de rit behoorlijk voor de wind gegaan. Vanaf Amsterdam was het echter keihard (5Bft) wind tegen (beetje overdrijven mag). Omdat ik er al aardig wat kilometertjes op had zitten zakte het tempo behoorlijk in. Uiteindelijk was ik iets na vier uur weer thuis.

Het was weer een superfietsdag: 185 km.

Deze week

Deze week:

Na het reisje naar Texel heb ik mijn banden toch maar vervangen.
De Kojaks hebben na zo'n 7000 km (?)weinig lek gereden: links 2x, rechts 1x. Wel was het canvas inmiddels duidelijk zichtbaar. Een buitengewoon goed resultaat!
Bij de plaatselijke fietsonderdelenleverancier hadden ze een partij Vresdestein S-Licks (a €12,-) liggen, waarvan ik er maar meteen 4 heb meegenomen. Uit het verleden had ik goede ervaringen met deze, "niet meer in productie zijnde", banden. Ik er was er snel achter wat het nadeel van deze banden was; eindeloos prutsen om ze netjes rond om te leggen. Door een lichte slag in mijn linker wiel krijg ik deze band nauwelijks mooi om de velg.

250 km
35 kmpu
Odo 13445

Dinsdag

Op de terugweg van school kwam ik Wil Janssen in Quest 242 tegen.
We stopten en maakten even een praatje. Hij was net terug uit Oostenrijk waar hij een skischool heeft. Het Questen in de bergen vond hij GEWELDIG, maar soms wel erg koud in de afdaling. Leuk om weer een nieuwe enthousiaste Questreider te ontmoeten.

Discussie bij het stoplicht

Op de tweede paasdag ben ik bij Sonja in Amsterdam op visite gegaan. Opnieuw heerlijk fietsweer. Vrijwel op het hele traject was het dan ook enorm druk met recreatief fietsverkeer. Vooral op het gedeelte tussen Edam, Volendam en Monnickendam was het een gezellige drukte. Het was dan ook slalommen, toeteren, remmen en optrekken terwijl het zwaaien van en naar Duitsers, Fransen en Japanners/Chinezen onafgebroken doorging.

De weg terug duurde iets langer toen ik er na 10 minuten achter kwam dat ik mijn huissleutels nog had achtergelaten. Terug dus. Voor de grap koos ik een andere route die ik eigenlijk nog nooit eerder had gereden. De weg voerde dwars tussen de golfvelden door. Omdat het al bijna donker was heb ik geen foto gemaakt, volgende keer !

Uiteindelijk was ik bijna thuis toen ik moest stoppen voor het rode stoplicht bij het Keern in Hoorn. Vlak voor mij reed juist een oudere man vanuit stilstand door het rode licht. Binnen tien seconden sprong het licht voor mij op groen en stond ik bij het volgende stoplicht opnieuw stil, nu naast de brokkenpiloot. Ik sprak hem aan en vertelde dat dit een plek is waar regelmatig ongelukken gebeuren met mensen die het stoplicht negeren. De man (op een volgeveerde Koga) reageerde boos en geïrriteerd; hij had al lang genoeg gewacht. Volgens hem was het nut van stoplichten al lang achterhaald!? Het gesprek duurde tot het licht op groen sprong en ik afsloot met een opmerking in de trant van: Het is een slecht voorbeeld voor onze kinderen. Rare vent!

Rondje Texel

Voor de liefhebbers van foto's hier alvast de link (klik hier).

Vandaag vertrok ik iets voor acht uur richting Twisk, alwaar bij de familie Leegwater de koffie met soesjes al klaarstond. Uiteindelijk zat het bijna volledige peloton rond de grote tafel. Iets na negen uur ging de tocht écht van start. Onderweg pikten we Cees op die weer helemaal hersteld leek van zijn koprol op het Edamse asfalt. Uiteindelijk waren we compleet toen we Yvonne met haar Baron op de boot tegenkwamen.

Het was de meest ideale dag om er met de Quest op uit te gaan. Heerlijke zon, lekker briesje en alleen maar vrolijke mensen op de weg. Hoewel...... Het is inmiddels negen uur 's avonds terwijl ik dit bericht schrijf en de zon gloeit nog na op mijn gezicht. Wat zal ik straks lekker slapen!

Wordt vervolgd

maandag 6 april

Wat een drukte op de weg vandaag. Veel fietsers; meestal fietsforensen met racefiets. In hun rugzak zit waarschijnlijk een lunchpakketje met boterhammen die zondagavond met veel liefde door hun vrouw, verkering of partner zijn gesmeerd.
Ikzelf besteed elke ochtend bijzonder weinig aandacht aan mijn eerste maaltijd. Meestal maak ik mij er met een paar slokken drinkontbijt vanaf. Eigenlijk zoek ik dus nog iemand die ´s ochtends mijn broodjes wilt smeren.
Vlak voor Amsterdam haalde ik nog even een roetser in.

Op school zijn de gymdocenten bezig met het samenstellen van een hardloopteam. Maikel is daar ook wel voor in. De Dam tot Dam loop zal ons eerste doel worden.
Hardlopen was voordat ik aan het fietsen begon mijn eerste liefde. Ik heb in het verleden veel veldlopen en wegwedstrijden gelopen. Nog steeds moet ik op zolder ergens een doos vol met medailles hebben liggen. De meeste plakaten zijn behaald bij halve marathons en 10km loopjes. Het meest trots ben ik op mijn resultaat op de marathon van Amsterdam, die ik bij 25 graden C. in 3:20 liep. Vaak noem ik deze prestatie als een van mijn hoogtepunten uit mijn leven. Ik ben benieuwd hoe ik het hardlopen weer zal oppakken. Zeker in combinatie met het fietsen. Wordt vervolgd....

Mijn ritje terug ging weer razend snel. Met de stampende muziek van de laatste cd van Madonna lijkt het haast vanzelf te gaan. Het zal wel in het weer zitten dat het de laatste tijd zo snel gaat. Vandaag haalde ik op het rechte stuk (fietspad Oudendijk-Scharwoude) een snelheid van 58 kmpu bij vrijwel windstil weer.

Bij Oosthuizen nog even gezwaaid naar Paula Kastelein die zich had verstopt onder de kap van haar Mango.

Even op en neer naar Amsterdam

Eigenlijk als een gewone werkdag ging ik vandaag even op en neer naar Amsterdam. Ik was iets vergeten op school en wilde dat even ophalen.
Heen via Edam, terug via Purmerend.
Binnen 2 uur fietsen was ik weer thuis.
Gewoon lekker dom gefietst.

Deze week:
310 km, gemiddeld 36,7 kmpu, max 55,5 kmpu, odo 12870

inhaalsyndroom

Opnieuw weer een heerlijke ochtendrit.
Zoals meestal vertrok ik ook vandaag rond half zeven van huis.
Het was nog lekker donker! Ik vind het heerlijk om in het donker te rijden. Over twee weken zal het echter weer licht zijn rond deze tijd.
Het gras was nog bedekt met een laagje ijs, de meter gaf -2 aan, maar dit vormde geen belemmering om zonder kap te rijden.

Iets voorbij Oosthuizen voegde een brommerrijder voor mij in. Ik moest even flink aan de bak om in zijn kielzog te komen, maar uiteindelijk kon ik aanpikken. Tot Edam lag de snelheid steeds rond de 48 kmpu. Door het stadje moest ik even wat ruimte laten, maar op het fietspad begon mijn inhaalslag. Ik had zo'n 200 meter goed te maken, en beetje bij beetje kroop ik dichterbij.
Ik koos voor de meest lastige optie: erop en erover. Vlak bij Katwoude ging ik er voorbij en wist de scooter tot in Amsterdam Noord voor te blijven. Ik denk dat ik maar weer eens een psycholoog ga opzoeken om over mijn inhaalsyndroom te praten.
Net als vorige week had ik vlak voor mijn school om 7:24 uur weer een ontmoeting met de Haai.

Mijn eerste eenden pulletje gespot

Vandaag zag ik het eerste jonge eendje in de Purmerringvaart zwemmen. Samen met zijn moeder, maar nog zonder broertjes en zusjes.
En wat was het deze ochtend schitterend: prachtige zonsopkomst, beetje nevel over het water, prachtige kleuren, ....Helaas had ik (óók) mijn fototoestel niet bij me.

Vanmiddag met een windkracht 4 tot 5 schuin in de rug zoemde ik naar huis met een heerlijke snelheid. Deze week de normale 240 km gereden. Erg veel wind, en meestal tegen. Afgelopen maandag spande de kroon, met in de ochtend windkracht 6 tot 7 tegen, en op de terugweg opnieuw tegen.

De laatse tijd houden zich veel witte ganzen zich op aan de rand van het Dwaalpark (Hoorn).

De groep is vaak ook te zien op de parkeerplaats langs de A7 vlak voor de afslag Hoorn.

Vandaag liepen er een aantal eigenwijze ganzen over de Venneweg.

Er kwam een kleine oude auto aanrijden die bij het zien van de ganzen extra gas gaf en frontaal op een gans inreed. Er was genoeg ruimte om het dier te ontwijken en in de weide omtrek geen verkeer te zien. Wat een idioot. Ik was geschokt en bedroefd.

Als goedmakertje zag ik deze ochtend voor het eerst dit jaar een groepje van drie lepelaars in de buurt van Middelie. Eerst zag ik er twee in de ondiepe sloot staan, en vervolgens werd ik verrast door een vliegend exemplaar die zo'n 200 meter met mij meevloog. Wat mooi toch weer.

Zaterdag 21 maart, Rondje IJsselmeer

Na een bijzonder drukke (vrij)dag, waarbij een aantal vervelende mededelingen van onze directeur tot veel emotie leidde, was het tijd voor ontspanning.
Het weekend werd ingeluid met een gezellige borrel en veel gelach met een paar vrienden. Uiteindelijk was het 03:00 uur voordat ik mijn bed weer tegenkwam.

Vijf uur later was ik al weer bezig met de correctie van de Kader-toets van mijn 4e klassers. Het resultaat stemde mij gelukkig. Inclusief het fantastische weer kreeg ik promp zin om een flink eind te gaan fietsen.


Korte broek, een Craft T-shirt en een paar sokken zou genoeg moeten zijn voor deze stralende dag. Min of meer op de bonnefooi besloot ik om nu eindelijk eens een rondje rond het IJsselmeer te gaan maken. Ik stond er verder niet bij stil over hoe ver het zou zijn.
Ik schatte de wind zo tussen de windkracht 3 tot 4 uit westelijke richting. Ik vertrok om 11:15 uur en besloot de route met de klok mee te rijden.


Op de Afsluitdijk besloot ik toch maar even wat proviant in te slaan. Aldaar (bij het benzinestation) kreeg ik genoeg aandacht en werden er diverse foto's gemaakt rond de Quest. Ook waren de twee Lotus-KitCars en een Lotus Elise en een oude Jaguar behoorlijk populair bij de fotografen.
De dijk ging in vliegende vaart. Steeds rond de 47 tot 50 kmpu. Vanaf nu ging de wind meer van opzij blazen, maar was allerminst storend. Wat een rust om mij heen. Zo nu en dan wat racefietsers, af en toe een auto en verder alles leeg en kaal. Bij Lemmer kwam ik weer even in de bewoonde wereld terecht en nam promp een verkeerde afslag. De weg door de Noordoostpolder was het meest saaie stuk van de route. Nog even over de Ketelbrug en dan aansluiten op de bekende weg Lelystad-Swifterband-Dronten. Op de houtribdijk bleef ik achter de dijk behoorlijk uit de wind. Ook de zon scheen nog nét hoog genoeg om mij nog een beetje warmte te geven.
Uiteindelijk was ik om half zeven weer thuis.
Het einde van deze prachtige rit.

Rondje IJsselmeer

Vandaag 225 km gefietst.
Hoorn Afsluitdijk Lemmer Ketelbrug Houtribdijk Hoorn
Super dag.
Later meer

Drukte op de weg

Maandag was een dagje zonder leerlingen.
Het Clusius College had voor al zijn personeel een studiedag georganiseerd.
De verzamelplaats was het AZ stadion. Daar werden we ontvangen met koffie en gebak, hebben we onze luxe lunch genuttigd en vond de afsluitende borrel plaats. Tussen die drie gangen was ik ingedeeld bij een excursie naar Corn. Bak in Assendelft en nam deel aan twee workshops op onze locatie in Castricum. Corn. Bak is een Bromelia kwekerij. In Assendelft worden er nieuwe varianten ontwikkeld en zaad opgekweekt. De meeste zaailingen worden naar China verscheept, waarna de volwassen planten uiteindelijk toch weer in Aalsmeer terecht komen. ik was onder de indruk van de high tech en de organisatie van het bedrijf.
Corn Bak is verantwoordelijk voor ruim 50% van de Bromelia handel (wereldwijd).

Alles bij elkaar was het een bijzonder geslaagde dag.

Dinsdag dus weer in de vroege ochtend met wind mee naar Amsterdam. En het was druk op de weg. Veel fietsers! Het heerlijke weer lokte veel wielrenners op de weg. Sommigen met korte broek of korte mouwen. Brrrrr dat vond ik toch wel erg optimistisch. Vlak voordat ik de laatste bocht aanstuurde om bij mijn school aan te komen zag ik een Haai opdoemen. Het was de Shark Quest van John Dankers. Even gezwaaid! Bij mijn retourrit had ik volle bak wind tegen. Toch zat de vaart er in, zeker toen ik in de verte iets geels zag. Kees Schouten haalde ik in volle vaart (50 kmpu) in ter hoogte van het windmolenpark Oudendijk.

Kerksloot, Bobeldijk/Berkhout 11 en 12 maart

De Kerksloot vanaf Bobeldijk bekeken op woensdag en donderdag.

Rechts de Dierenbegraafplaats, in de verte de kerk van Berkhout met daarachter de windmolens die langs de Lijsbeth Tijsweg (en N243) staan.

Tussen de tweede en derde windmolen (vanaf links) zijn net de windmolens tussen de A7 en de N247 (bij Oudendijk) te zien. Links een stukje van ons schapenveld en daarachter het grote veld met lucerne.

Venneweg, Koggenland

Vandaag na een erg natte dag toch droog naar huis kunnen rijden. Zelfs de zon kwam zo nu en dan tijdens de rit even om de hoek kijken. Langs de Venneweg is vorige week een rij enorme bomen gekapt. Deze bomen zorgden regelmatig voor overlast aan het naast en ondergelegen fietspad. Eerder schreef ik over de gladheid van dit fietspad door afgevallen bladeren. Ook viel er regelmatig een grote tak uit de boom als het wat harder begon te waaien. Kennelijk was de gemeente het nu zat en heeft besloten tot rigoreuze maatregelen.

Ik vind het jammer, want het ziet er nu wel erg kaal uit. Maar ik neem aan dat er spoedig nieuwe bomen aangeplant zullen worden. Op de foto's zie je dat de situatie nu lekker overzichtelijk is geworden.

Eindelijk: de Zon

Daar is hij dan.

Dit jaar de eerste zonsopkomst vanuit de Quest.

Maandag 9 maart, 7:25 uur, Het Schouw (tussen Broek in Waterland en Amsterdam).

Officieel is de zon al om 7:09 opgekomen,

maar had ik het kennelijk te druk met opletten en sturen.

Laatste dag van de week

Vrijdagochtend had ik voor de verandering wind mee.
Ontspannen reed ik in de vroege ochtend naar school. Het enige obstakel dat ik deze ochtend tegen kwam was de spoorwegovergang bij Oosthuizen, waarvan deze foto.
Verder was de weg nat en miezerde het wat. Ondanks dat het nog steeds niet echt warm is, lijkt het wel alsof ik met een isolerende kleding laag minder toe kan. Het gevoel van de lente is kennelijk ook tussen mijn oren terecht gekomen. In ieder geval zal ik volgende week een setje koelere kleding aantrekken.

De vrijdag was (weer) een hectische dag op school. Ook bij de kinderen lijkt de lente in de bol geslagen te zijn. Paringsrituelen als haren trekken, stompen en elkaar krabben (tot bloedens toe) lijkt deze dag wel de norm. Ook heerst er in een aantal klassen een soort van nesteldrang; de vloer van het lokaal wordt gerestiled met proppen papier, drinkflesjes, etens resten, elastiekjes, afgebroken pennen en potloden en verder alles wat voor handen is. De geur van babyolie, odorex de nieuwste Burberry lucht, vers gebakken hamburgers en het geluid van schreeuwende pubers en huilende meisjes vult de gangen van het gebouw. Diverse docenten zien het niet meer zitten en overwegen om het laatste lesuur de leerlingen af te schepen met een thuiswerk opdracht. Zucht.....eindelijk rust!

Eindelijk tijd voor een borrel. Heerlijk Helder Heineken, toast met mozarella tapenade, zalm of eiersalade en een reuze bak met zoute pinda's.
Na gezellige verhalen en interessante wetenswaardigheden van diverse collega's was het pas na zeven uur dat we de schooldeur achter ons dicht trokken. Het was een heerlijke rustige fietsavond. Met een redelijk gangetje reed ik naar huis tot ik plots iets zag bewegen. Deels verblind door mijn tegenliggers besloot ik vol in de rem te gaan. De man in donkere kleding en met herdershond heb ik op een rustige manier uitgelegd dat hij voor mij nauwelijks zichtbaar was en hem diverse tips gegeven. Begripvol knikte hij en stond mij in vriendelijk Volendams te woord.

Deze week: 240 km met een gemiddelde van 36, 5 kmpu (inclusief in en uitparkeren).

No comment

Fietsersbond om de hoek

Woensdag en donderdag zijn de dagen dat ik in Bobeldijk op "De Stille Weiden" aan het werk ga.
Op deze dagen maak ik dus wel heel weinig kilometers met de Quest; 4 km enkele reis. Vandaag kwam de wind hard in mij zij, (van uit het zuiden, beetje oost) en werd ik flink door de war geschut.

Mijn werkzaamheden op de Dierenbegraafplaats bestaan uit al het "buitenwerk".
Dat wil zeggen dat ik er voor zorg dat de begraafplaats er altijd netjes verzorgd uit ziet. Zelfs in de winter heb ik altijd genoeg werk om me twee dagen in de week niet te vervelen.

Vandaag was het koud, blies de wind behoorlijk hard en kwam er geregeld een buitje over. Ik ging dus over op plan B en heb mij vermaakt met het poetsen en smeren van de motor -grasmaaimachine. Het gras kan weer gaan groeien!

Toen ik 's avonds thuis kwam en uit mijn mobiel stapte sprak ene Ruud mij aan. Ruud wie??
Ruud Pruijssers bleek een van de bestuurders van de pas opgerichte lokale afdeling (West-Friesland) van de fietsersbond te zijn en bij mij om de hoek te wonen. Hij was geinteresseerd in de Quest en vertelde over de nieuwe website van de nieuwe afdeling van de fietsersbond. Ik heb beloofd in de toekomst contact met hem op te nemen. Het leek hem een leuk idee om een stukje te plaatsen (website?) dat ik zou kunnen aanleveren . Later meer.....

53 minuten !

Even een korte update.

Vandaag met harde banden en een mooi windje schuin in de rug (4Bft).
Traject: Amsterdam Noord - Hoorn;
Afstand: 37,5 km
Tijd: 53 minuten
Gemiddeld: 42,5 kmpu

Ondanks dat ik niet de enige leek die vandaag vlot naar huis wilde en ik twee noodstops moest maken, was het vandaag opnieuw een opvallend snel ritje. Op lange rechte stukken ging de meter richting 58 kmpu (stoer!).
Helaas was het rond Edam erg druk; ik weet niet wat daar aan de hand was.
Een noodstop was nodig op het gedeelte tussen de brug (bij benzinestation) en de school (tegenwoordig Trias). Daar is het gewoon dat fietsers aan de verkeerde kant van de weg fietsen zodat zij een stuk verderop niet een lastigere oversteek hoeven te maken. Spookrijders dus!
Normaal levert dat geen grote problemen op, maar vandaag was er een klein autootje die mij passeerde, boven op haar rem ging staan en een praatje ging maken met een inmiddels stilstaande spookrijder. Na een lang aanhoudende toeter kon de spookfietser net op tijd het gras in duiken. Ik kneep de remmen vol in en rommelde precies tussen de auto en de fietser door.
Dat is pure adrenaline! Ik vermoed dat het dit keer om twee jonge docenten ging! Lastig volk!

Vorige week moest ik ook al vol in de remmen voor een vermoedelijke docente bij het Tabor College aan het Dampte. Zij reed in een saai gekleurde Volvo Amazone en had in haar linker hand een telefoon. Terwijl ze de parkeerplaats /afrit uitreed keek ze niet links of rechts en leek slechts aandacht voor haar gsm te hebben. Ik kwam er met met normale snelheid aan en kon 10 cm voor haar linker zijduur tot stilstand komen. Ze lachte wat en deed veel moeite om met één hand te sturen en te schakelen. Zal mijn boze blik voldoende zijn geweest om haar te overtuigen van haar levensgevaarlijke aktie?

Het lijkt wel lente

Er is inmiddels weer een (korte) maand verstreken.
Een maand waarin ik weinig heb gequest.
Met pijn en moeite heb ik uiteindelijk de vakantie gehaald; hoewel ik toch twee dagen met koorts op mijn bed heb moeten liggen. De week daaromheen was fietsen zinloos en heb een paar dagen de trein naar Amsterdam genomen. De vakantie heb ik lekker gebruikt om samen met Sonja even tot rust te komen. We hadden daarvoor een klein huisje op de hei ergens ver weg in Drenthe uitgekozen. Helaas liet het weer te wensen over en was er in de omgeving weinig te beleven. Dus hebben we lekker bij het openhaardje een beetje zitten lummelen.

De week na de vakantie ben ik weer in de Quest gekropen. ..... En dat viel niet mee.
Met een voor mijn gevoel zeer beperkte snelheid reed ik deze week op en neer tussen Hoorn en Amsterdam Noord. Met spierpijn in mijn hele lijf, kortademig en dodelijk vermoeid kwam ik steeds aan op mijn bestemming. Gelukkig was er ruim voldoende afleiding op school om niet te vaak stil te kunnen staan bij mijn erbarmelijke conditie. Deze week 250 km.

Nu zijn we inmiddels weer een week verder en vandaag had ik weer een beetje het gevoel dat het herstel zich heeft ingezet. Vanmorgen deed ik 62 minuten over de 37,5 km; de terugweg ging in 56 minuten (gem 40kmpu). Het zonnetje scheen, een licht windje schuin in mijn zij, alle stoplichten op groen en geen lastig verkeer om mij heen maakte het tot een prettig ritje.

Heerlijk dat ik nu weer met licht naar huis kan rijden. Ik kijk er naar uit dat ik tijdens mijn ritje in de ochtend weer de zon kan zien opkomen. Mij fototoestel heb ik inmiddels weer klaarliggen voor de eerste mooie ochtendfoto.

Vanavond heb ik mijn winteruitrusting uit de Quest gehaald. Handschoenen, extra ledspotje, trainingsbroek en trui, 3 warmte elementjes voor tijdens een evt winterse bandenwissel, etc. Ook de banden heb ik weer even op spanning gebracht. Morgen zal het dus een kilo lichter en met harde banden dus wel wéér sneller gaan?

2 maart 2009
odo 11450 km

Een maand later

Na een drukke maand weer eens een update van mijn blog.

Daar waar het goed weer was om te schaatsen heb ik heerlijk geschaatst.Ook de Bannentocht en de Mijzenpoldertocht stonden in het weekend van 10/11 januari op het programma.

Natuurlijk niet met de Quest op het ijs; dat is RAAR! Als ik een schaatser op het fietspad zou tegenkomen zou ik dat óók RAAR vinden.

Zelfs zó raar dat het moreel verboden zou moeten worden.

Enfin, ....

Helaas werd ik enigszins verzwakt door een aanval van verkoudheid. De griepaanval wist ik gelukkig ter nauwe nood te weerstaan, maar heb er toch ruim een week voor gekozen om de Quest onder de afdak te laten staan.

Voor het werk moest ik ook weer een aantal maal naar het hoofdkantoor in Alkmaar. Dus ging ik weer niet met Q217, maar met de auto of met de trein op pad.

Uiteindelijk gooide Sonja ook nog eens roet in het eten want zij werd wél ziek. Nu de auto dus eenzaam in de straat stond werd de verleiding toch te groot en ben ik er ook nog een paar keer met de Volkswagen tussenuit geknepen.

Het uiteindelijke resultaat is dus dat er de afgelopen weken weinig Quest kilometers bij zijn gekomen. De totaalstand is op dit moment 11.000 km.

De keren dat ik wel op pad ging met Q, ging het best wel ontspannen. De snelheid ligt wel duidelijk lager dan ik gewend ben. Ik denk dat het de combinatie conditie en koude zal zijn. Desondanks kan ik de 40 kmpu als kruissnelheid goed vasthouden (zo traag gaat het dus nog niet).

Tot slot nog even een aardigheidje.

Afgelopen woensdagavond was er een dansuitvoering op de de school van mijn dochter in Uithoorn (Thamen). Elke (eerste) klas had in een middag een eigen dans ingestudeerd en moest deze dans in een van de lokalen van de school ter uitvoering brengen voor de toegestroomde ouders. Het eerste wat mij opviel toen ik de afdeling "techniek" betrad was de RAR tandemligfiets (flevobike) die aan de muur was opgehangen. Welke ligfietser huist hier?