27 september 2008

Schaatsen?!

Vandaag zou de schaatsbaan "De Westfries" in Hoorn op een spectaculaire wijze worden geopend. Ik zag de afgelopen donderdag al mensen over het ijs zoeven. En omdat het gevoel al begon te kriebelen besloot ik om vandaag bij de opening van het seizoen aanwezig te zijn.

Edith van Dijk werd op half elf gehuldigd en een mooie foto van haar aan de wall of fame werd onthuld. Edith is een lange afstandzwemster uit Wognum met een enorme staat van dienst.
Vervolgens ging zij een sprint aan met een van de medaillewinnende dames (goud, Femke Heemskerk) uit het Peking zwem team (4x100m vrij).

Alles bij elkaar een weinig inspirerende happening.
Gelukkig mocht ik daarna de ijzers onderbinden en heb ik de eerste 30 rondjes mogen maken.
Het ijs was nog niet van topkwaliteit, maar gleed goed.
Toen ik rond twaalf uur naar buiten liep was het werkelijk superweer. Raar om met dit zomerse weer te kunnen schaatsen!
De rest van de dag lekker in de tuin gezeten.

24 september 2008

Video

Op het kaartje in mijn fototoestel kwam ik deze filmpjes nog tegen.

Ik reed tijdens het tochtje Westfriesland van de achterkant van het peloton naar voren.

20 september 2008

Vrijdag 19 september

Vrijdagmiddag wordt het tegenwoordig steeds normaler om de week op school af te sluiten met een borrel. Met ongeveer 10 collega's praten we de week nog eens door en wordt er heel wat afgelachen. Ik hield het dit keer bij één biertje voordat ik in de Quest schoof.
Het was heerlijk weer en lekker rustig op de weg.
Om Kees Schouten nog tegen te kunnen komen was ik eigenlijk net iets te laat, maar ik bleef onbewust toch steeds in de verte turen of ik hem al in mijn vizier kreeg. Ik weet niet wat het was, maar het ging vreselijk hard! De meter bleef steeds rond de 50kmpu hangen. Alle bochten kon ik ongeremd door, totdat ik uiteindelijk bij de rotonde van Scharwoude/ Grosthuizen een brede trekker voor me kreeg.....
Wonderlijk genoeg zag ik daar ineens Kees staan, ....met een andere bekende...Wim.!?
Juist op het punt waar Kees rechtsaf slaat, Wim linksaf moet en ikzelf het kruispunt rechtdoor wil gaan. Na een gezellig praatje over het vorige weekend, de reis naar Giessen en andere velomobielzaken kozen we allen onze eigen weg. Wim heeft de foto op zijn eigen blog staan.
En nu genieten van het heerlijke nazomerweer.

Rondje Westfrieze Omringdijk


13 september 2008

Om 9:00 was de afgesproken tijd om met z'n allen vanaf de Heerhugowaard te vertrekken voor een tochtje over 140 kilometer.



De Oude Omringdijk is ook nu nog op de meeste plaatsen goed te herkennen; op sommige plaatsen is de straatnaam het enige herkenningspunt aan vroegere tijden. Een van de drie Keesen (van Hattem) die meefietsten ging de groep van 16 velomobielers voor en bracht ons langs oude wegen.

Helaas was het de eerste uren nat en moest op een gegeven moment zelfs de deksel erop.
Gelukkig was het vanaf Medemblik heerlijk zonnig, maar blies de koude oostenwind flink door.
De organisatie was super dankzij Kees vH, en Matthijs. Dank daarvoor!

Op de blog nu een paar impressiefoto's. Via deze link zijn al mijn foto's zichtbaar in het originele formaat.

















11 september 2008

Vastloper

Als ik mijn Quest ergens parkeer dan staat hij eigenlijk altijd op de rem.
Vorige week merkte ik al dat bij het wegrijden de rem even bleef "kleven". Maar na een klein hobbeltje liep het wiel weer gewoon vrij.

Vandaag was het even anders. Het linker voorwiel had er even geen zin in.
Toch gewoon naar Bobeldijk gereden, maar ik moest bovenmatig veel inspanning leveren om toch nog enigzins vooruit te komen. En de rem sprong dus niet meer terug! Gelukkig is het maar vier kilometer, dus besloot gewoon door te rijden.


Na een heerlijke ochtend van buxus, taxus en liguster snoeien kwam er een donkere wolk mijn kant op. Ik had nu tijdens de flinke bui even tijd om de Quest in de werkplaats op z'n zijn te leggen.
Een spuitje olie bleek niet genoeg te helpen om op een eenvoudige manier het euvel te verhelpen. Het wiel moest er uit!


Door de nieuwerwetse kogelkopjes is het nu nodig om de 3 stuurstangen los te schroeven. Omdat de spaken van het wiel nogal in de weg zitten is dat een lastig klusje. Vooral de middelste bout is erg lastig. Gelukkig had ik een dunne steeksleutel (8) bij de hand, want anders ben je snel uitgeschroefd. Een normale steeksleutel is namelijk te dik en past niet tussen het kogelkopje en de aluminium strip waar de stangen aan bevestigd worden. De tweede sleutel heb je wel nodig om het bovenboutje los te kunnen draaien.


Gelukkig ging alles voorspoedig en kwam de gehele wielophanging los. Nadat ik het wiel had gedemonteerd heeft de reminrichting een volledige onderhoudsbeurt gekregen en draait alles weer als een zonnetje. Helaas is een van de lagertjes in het wiel niet helemaal in orde. De volgende keer zal hier dus een nieuwe in moeten, maar dat zal waarschijnlijk na de winter worden. Kan ik ook nog even sparen voor een setje ceramische (hybride) lagers.


Alles bij elkaar ben ik ongeveer een uurtje bezig geweest. De bui was weer overgewaaid en ik kon weer naar buiten.

Vandaag ook weer een Liguster Pijlstaartvlinder gezien. Het is werkelijk een wonder als je zo'n beest ziet vliegen. Als een kolibrie blijft de vlinder voor een bloem stil hangen en gebruikt zijn enorm lange roltong met feilloze preciezie om de nectar uit de bloemen te zuigen. Een wonder der natuur.

09 september 2008

Ritje met de trein.

Omdat ik maandag eerst naar het Centraal Buro van het Clusius College moest ben ik met de auto vanuit Hoorn vertrokken. De Quest had dus weer even vrijaf. Ik moest in Alkmaar zijn voor een interessante bijeenkomst over de invoering van DBS als cijferregistratiesysteem. Dit is een onderdeel van een nieuw te onwikkelen administratiesysteem (Eduarte) dat gekoppelt is aan nOISe. Klinkt interessant! Samen met een paar collega's uit Castricum en Grootebroek proberen we het systeem binnen drie weken werkend te hebben. Een uitdaging dus!
Maandagavond heb ik opnieuw bij Sonja in Amsterdam overnacht. Maar dinsdagmiddag moest ik toch weer naar huis.
Het was dit keer lekker vroeg dat ik de school achter mij liet.
Om kwart over vier stapte ik in de bus naar het Centraal Station om nog net in de klaarstaande trein van 16:33 te kunnen springen. De drukte viel nog wel mee, en met een muziekje op mijn oren dommelde ik lekker weg.
Plotseling werd ik opgeschrikt door veel kabaal dat onder de trein vandaan kwam. Mijn eerste reaktie was dat er iemand voor de trein was gesprongen. Het verhaal ging dat er een fiets onder de trein terecht was gekomen....Daar wordt je wel even stil van...Later bleek dat er geen doden of gewonden zijn gevonden.
De trein kwam iets voorbij Oosthuizen tot stilstand.

Het werd een waar spektakel.
Eerst een aantal brandweerauto's, toen 4 of 5 politieauto's en daarna nog twee ambulances kwamen met toeters en bellen aanrijden. De hulpdiensten moesten ongeveer een kilometer langs het spoor lopen om bij de trein te komen die midden in het weiland geparkeerd stond.
Vervolgens landde er vlak voor mijn neus een traumahelicopter tussen een groep wilde pinken. Die vonden het gele gevaar wel interessant en kwamen rennend en huppelend naar de wentelwiek toegerend. Nadat de traumaheli onverrichtte zaken weer wegvloog kwam er een uur later een politiehelicopter die naar met zei infrarood beelden maakte van het gebied rond de trein. De fietser en zijn fiets zijn nooit gevonden. In ieder geval was de trein behoorlijk beschadigd door een onbekende reden.
Pas om acht uur 's avonds kwam ik aan op het station in Hoorn.
Alles bij elkaar heb ik drie en een half uur in de trein gezeten.
Volgende keer maar weer gewoon fietsend door het leven.

Oh ja: om kwart voor zes zag ik vanuit de stilstaande trein in de verte Kees met zijn Mango voorbij komen. Later ook nog een ligger met een roeifiets.

Kabelbreuk

Het was vorige week ineens heel zwaar trappen.
Dinsdagochtend reed ik Broek in Waterland binnen toen de achterderailleur plots naar het kleinste tandwiel sprong. Draaien aan de shifter werkte niet, dus de diagnose was snel gesteld.
De derailleurkabel was gebroken! Door terug te schakelen naar het kleinere voortandwiel was de rest van de rit nog best te doen. Zolang je niet echt stil komt te staan kom je dan best nog rap vooruit.

Die hele dag bleef het maar regenen! In de pauze toch maar naar de fietsenmaker om een nieuw kabeltje te kopen. Bij de eerste zaak was er geen lang kabeltje meer voorradig; bij de tweede gelukkig wel. Omdat mijn werkdag tot bijna half zes duurde had ik geen zin om eerst nog de nieuwe kabel te monteren. Ik wilde zo snel mogelijk naar huis!

Het was een stevige wind uit het zuiden, dus lekker wind in de rug. Met ket kleinste verzetje stoof ik naar huis. De volgende dag had ik lekker de tijd en de droge ruimte in de schuur in Bobeldijk om de kabel te vervangen.
De klus was snel geklaard want al snel bleek dat de langere kabel toch nog 15 cm te kort was.
Dat was dus een tegenslag. Donderdagavond had ik pas weer tijd om bij de fietsenmakers in Hoorn een kabel van minimaal 240 cm te scoren. Vergeefs....zucht.

Vrijdag was het gelukkig weer droog en ben ik met mijn nieuwe bukker naar school gereden. Stevig doortrappend tegen de wind in deed ik er bijna 90 minuten over; 30 minuten trager dan met de Quest onder deze omstandigheden. In de middag begon het weer flink te regenen en besloot ik om in Amsterdam te blijven om zaterdagochtend mijn kabeltje bij de ligfietswinkel in Amsterdam te kopen.

De route naar de ligfietswinkel bracht mij ook door de Haarlemmerweg waar Presto een winkel heeft. Zelfs zij konden mij niet aan de gewenste kabel helpen.
Gelukkig slaagde ik bij de winkel achter het Westerpark wél. Eindelijk!

In de winkel stond een rode Sunrider. Een leuke fiets voor €4900,- met een levertijd van twee a drie maanden. Deze velomobiel bleek van Marcel Beekmans te zijn van wie ik de weblog een dag eerder voor het eerst had gelezen. http://ligfietslover.blogspot.com/

Na dit gezellige bezoekje ben ik naar huis gereden. Met de wind in de rug ging het lekker voor de wind. Iets voorbij Purmerend dook er een racefietser voor mij de weg op. Tot Grosthuizen moest ik alle zeilen bijzetten om de racer bij te kunnen houden. Resultaat was een super snel ritje; ik was binnen een uur weer thuis. En dat voor een geveerde randonneur met dikke banden en fietstas aan het stuur.

Omdat de tandemkabels (300 cm) kennelijk zo schaars zijn heb ik er maar meteen twee gekocht. Het was een klein klusje om de kabel weer goed te monteren. Eind goed , al goed.