27 maart 2006

maandag 27 maart

Vandaag zomaar een dagje niét liggend naar Amsterdam, maar gewoon weer eens ouderwets met de trein. Het was een druk weekend! Zaterdag de hele dag met mijn dochter op stap geweest, met een bezoek aan het Tropenmuseum als hoogtepunt. Zondag eerst alle klokken in huis op de zomertijd ingesteld, waarna het tijd bleek voor een croissantje. Diezelfde dag een drukke verjaardag, wat een reden was van mijn mindere ochtendhumeur op maandagochtend.
Mijn schooldag begon met een saaie vergadering, en het leek alsof mijn collega´s een nog veel zwaarder weekend dan ik hadden beleefd. Het werd pas weer gezellig toen de kinderen trappelend van ongeduld mijn lokaal binnen stoven. Het weekend leek na één lesuur al erg lang geleden.

Toen ik las op ligfietsplaza over vakantieverslagen op internet borrelde bij mij opnieuw de behoefte om mijn eigen belevenissen ook aan het net bloot te geven. Toch zie ik er puntje-bij-paaltje steeds tegenop om mijn dagboeken uit te werken. In de toekomst zal het er vast nog wel eens van komen.
De afgelopen drie jaar ben ik met mijn gewone randonneur (Koga) en met volle bepakking op (zomer)vakantie geweest. In 2003 heb ik de Paul Benjaminse route gevolgd naar Rome. Het jaar daarna was Barcelona mijn einddoel. Afgelopen jaar heb ik de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella gereden en was Porto mijn einddoel. Het waren drie prachtige tochten!
Wat het dit jaar wordt?.....nog geen idee!

24 maart 2006

Week 12

Deze week weer sneller! Na twee weken ziekte had mijn conditie een behoorlijke deuk opgelopen. Nu ben ik een paar weken verder en heb zelf het idee dat ik wel weer op mijn oude nivo ben.
235 km met een gemiddelde van 33, 8 kmpu.
Dit gemiddelde is berekend van deur tot deur, en is dus inclusief het in en uitparkeren en alle andere fratsen die tijd kosten. Mijn fietscomputertje haal ik dan ook nooit van zijn klemmetje.
Normaal gesproken ligt mijn rijsnelheid rond de 40 (±3) kmpu.




Fietspad of autobaan?

Deze week niet zo veel bijzonders meegemaakt tijdens het trappen.
Hoewel.....
Op sommige stukken van mijn route rijd ik over de autorijbaan, waar het op sommige stukken twijfelachtig is of het daar mag, en op sommige stukken het echt verboden is. Desondanks vind ik het voor de verkeersveiligheid tóch beter dat ik de verkeersregels zo nu en dan op mijn eigen manier interpreteer.
1) Het "nieuwe" fietspad langs de Berkhouterweg vind ik te gevaarlijk omdat dit pad vooral door scholieren wordt gebruikt die bij voorkeur vier-man-dik rijden. Vrij regelmatig kom ik daar politieauto´s tegen die mij nooit weerhouden om daar te rijden. Kennelijk vinden zij het ook beter zo. De uitritten van de Opelgarage, het Kinderdagverblijf en de Steenhouwerij zijn ook niet overzichtelijk genoeg om daar met hogere snelheid langs te rijden.
2) De rotonde bij Scharwoude is ook verboden terrein voor fietsers.
Alternatief-1 is een tunneltje met een paar haakse bochten.....nee dus!
Alternatief-2 is de rotonde rechts te laten liggen en een stuk verderop (bij Oudendijk) de weg over te steken. Dit is de de "Kees variant". Voor het oversteken moet je wel erg goed uitkijken, want er komt altijd wel verkeer aan. Omdat ik een hekel heb aan remmen, kies ik dus voor de rotonde!
Ook vind ik het prettiger om over het mooie asfalt van het fietspad te rijden. Dit fietspad is speciaal voor de schoolgaande jeugd aangelegd, maar ik heb het gevoel dat de meeste kids toch voor de "Kees variant " kiezen omdat ze dan wèl vier-man-dik kunnen rijden.
3) De Purmerweg vanaf het "Kippebruggetje" tot mijn school verkies ik boven het fietspad. Omdat dit fietspad veel bochten maakt en onder twee viadukten doorgaat is dit pad redelijk onoverzichtelijk. Mede door de bouwaktiviteiten ivm de Noordzuidlijn. Ook licht er vaak veel glas. Door de bouwaktiviteiten is het bord *verboden voor Fietsers* ook plotseling verdwenen, dus maak ik daar dankbaar gebruik van.

Toch is het niet zo dat ik een gevaar op de weg ben...in tegendeel!
Ik denk dat veel automobilisten nog veel van mij kunnen leren. Relax!

Ik merk dat mijn conditie weer duidelijk verbeterd. Deze week weer sneller dan vorige week.
.

17 maart 2006

Week 11

Het was weer een fris weekje!
De wind uit de (noord)-oosthoek, die stevig doorblies, maakte vooral de terugreis tot een koude aangelegenheid. Ik vind het prettiger om op de terugreis wind mee te hebben. Na een drukke werkdag is het wel fijn om een extra zetje in je rug te krijgen (van de wind). Het ging deze week in ieder geval al weer iets sneller dan vorige week; 233 km met een gemiddelde van 33,0 kmpu.
Omdat mijn freewheel opnieuw vreemde geluiden maakte heb ik maandag een nieuwe besteld. De installatie was een klusje van ± een half uurtje, en de krakende geluiden zijn nu weg. Stof, vuil nattigheid en pekel hebben het oude wheel geen goed gedaan zoals je ziet op de foto.











Maandag en woensdag ochtend reed ik ter hoogte van ´t Schouw en dacht ik een (of twee?) witte velomobielen aan de overkant van het kanaal waar te nemen. Ook kwam ik deze week voor het eerst Arie in zijn Quest tegen. Vandaag (vrijdag) kwam mij een rode Mango/Limit(?) tegemoet in Purmerend. En als toetje doemde vandaag ook nog de gele Mango van Kees voor mij op. Terwijl hij op de parallelweg reed haalde ik hem aan de andere kant van de N247 op het fietspad in.
Het heeft een tijd geduurd voordat ik weer eens een velomobiel onderweg ben tegengekomen, maar deze week maakte dat weer ruimschoots goed.

09 maart 2006

Wind mee!

Dinsdag:

Vandaag de hele dag in de tuin lopen sjouwen en sjorren met oud hout . Twee grote bergen van allerhande afvalhout, dat inmiddels zo verrot was, dat er zelfs in de houtbrander niets mee te beginnen was moest maar eens opgeruimd worden. Een klus waar ik de hele dag mee bezig ben geweest. Om half vijf nog even een colaatje gedronken en richting Amsterdam gereden voor een ouderavond. Het was een beetje miezerig weer, maar gelukkig nog redelijk droog.

Om kwart over zes had ik mijn eerste ouder, en twee uur later was ik al weer ready voor de terugreis. De wind was toegenomen, maar kwam uit een gunstige hoek. Ik koos voor de route via Edam. Het eerste stukje een beetje ingereden, maar daarna, ondanks de lange en vermoeiende werkdag, de turbo aangezet. Het versnellen bleef langzaam doorgaan, tot een maximum van 53 kmpu. In een zucht was ik al bij Oosthuizen! Dit is echt SUPER; in het aardedonker met zo´n snelheid.....
Na 56 minuten had ik de 37 km afgelegd, dus nèt geen 40 kmpu (gem). Dat wordt iets voor als het weer wat warmer wordt.

Woensdag:

Om half zeven reed ik al weer weg. Vandaag niet zo snel. En het was vooral erg nat.
Ook de terugreis was geen feest. Tjonge jonge wat was het nat.
Op het fietspad waar ik ook wel eens wordt aangevallen door een reiger werd ik ingehaald door een scooter. Op zich vind het vervelend om ingehaald te worden, maar ach ik kan er mee leven. Net nadat de scooter voorbijgereden was kwam er een waterkip (meerkoet) aangerend. Voordat ik ook maar íets kon doen was het beest al onder mijn wielen doorgegaan. Mijn linkervoorwiel kwam een paar cm omhoog. Boeem...rommelderommel...en ik zag in mijn spiegel een zielig zwart beestje de berm in kruipen. Ik vermoed dat het beest het niet overleefd zal hebben. Tja. Sorry!
Eigenlijk zouden alle wilde eenden de komende tijd opgehokt moeten worden. De eerste eenden hebben de lente al in hun kop. De mannetjes willen de de dames bij voorkeur midden op het fietspad het hof maken. Het komt dan regelmatig voor dat ik moet remmen of slalomacties moet maken om de beesten te ontwijken. Rare jongens die eenden.

Donderdag:

Vandaag 250 kg kalk over het gras uitgestrooid. Dat zorgt ervoor dat de zuurgraad (Ph) van de aarde iets verhoogd wordt, waardoor mos iets minder snel een kans krijgt. Ik hoop dat de 7 Ouissant schapen en de drie mini Shetlanders er straks blij mee zijn. Daarna weer een deel van de tuin lente klaar gemaakt.
Bij het naar huis rijden bleef mijn freewheel weer kleven. Gelukkig ken ik dit probleem inmiddels en viel het palletje na een minuutje proberen toch op z´n plek. Vanavond toch maar weer even losschroeven en schoonmaken.

06 maart 2006

Het schiet niet op!

Het was deze ochtend lekker rustig weer, maar er lag wel weer een dekentje van sneeuw. Ter hoogte van Scharwoude zwaaide een enthousiaste tegemoetkomende fietser en sprak mij aan. Het bleek Arie te zijn die zijn quest nog op de zaak had staan en zodoende noodgedwongen op een bukker reed. Leuk om hem nu ook in het echt te zien. Na een kort praatje weer verder gereden. Steeds dichter naar Amsterdam werd de weg steeds schoner en ging mijn snelheid langzaam omhoog. Helaas begon ik weer te zwabberen over de weg en bleek ik wéér een lekke band te hebben. Het was dit keer rechtsvoor. Gelukkig vond ik direct de boosdoener (scherp steentje). Binnen vijf minuten zat de nieuwe band er weer omheen en kon ik weer verder.
Kwart voor acht reed ik na 37 km het schoolplein op.

Na een dagje van "rekenschema´s", "de reeks van Fibonacci" en "kompasrozen" geen tijd genomen om even op adem te komen, maar mij direct omgekleed. Mijn standaard outfit bestaat uit een hardloop-pant, een paar thermosokken en een thermohemd (Craft, Falke of Ultima). Aan mijn voeten draag ik Nike´s met spd plaatjes, op mijn hoofd een Nike muts en een paar dunne onderhandschoentjes aan mijn handen. Oh ja....om mijn nek een buff! Voor mijn ogen een bril met gele glazen.

Na een stukje met halve wind (43 kmpu) moest ik het grootste deel van de route vol tegen de harde wind in beuken (35 kmpu). Het leven van een velomobielrijder gaat niet altijd over rozen! Ik merk toch wel duidelijk dat mijn conditie nog niet op het oude nivo is. Records zitten er dit jaargetijde dus even niet in. Na een lekkere Indiaase currie (nog over van zaterdag) ga ik nu aan de koffie en lekker relaxen voor de buis.

Laterrrrrr........


05 maart 2006

Mooi zonnetje en veel sneeuw vandaag


Kilometerstand: 6590 km.
Deze week slechts 165 km gefietst, maar zo nu en dan wel onder extreme omstandigheden.
Afgelopen zaterdag tussen twee sneeuwbuien door nog even een lekke (achter)band moeten plakken. Vooral langs het (Noordhollands)kanaal ligt er op het ogenblik erg veel rotzooi (kleine steentjes, zand en grind) op de weg. Voorlopig rijd ik de komende tijd maar via Edam naar Amsterdam. Ook met sneeuw en gladheid is dit een iets veiligere weg.
De komende week is er op dinsdag een ouderavond ivm het tweede rapport; een extra ritje dus.
Ik zal deze week dus op ± 300 km uitkomen.


PS

Tijdens mijn reparatiewerkzaamheden heb ik de (achter)wielkast goed schoon moeten maken. Het zand dat vastgekleefd zat heb ik bij elkaar geveegd en bleek bijna 1 kg te wegen.
Vond ik wel erg veel!

02 maart 2006

Maikel Leeft Weer

Na een lange tijd van afwezigheid nu eindelijk weer een bericht uit Hoorn.
Het defect is verholpen en na een aantal korte test-ritjes ben ik gisteren (woensdag) voor het eerst na drie weken weer naar school gefietst.

Het onderdeel dat het had begeven had ik de volgende dag al in huis (bedankt jongens van Velomobiel.nl). De foto geeft het nieuwe blokje naast de oude/ gebroken onderdeel aan. Voor de reparatie had ik ook epoxy hars nodig. Na een speurtocht langs verschillende adressen toch maar besloten een verpakking van 1½ kg te bestellen via internet. Deze bestelling liet helaas langer op zich wachten dan was voorspeld.
Omdat de beschadiging geen invloed had op de draagconstruktie heb ik de gaten gedicht met glasvezeldoek en epoxy. Dit experiment verliep voorspoedig en vol tevredenheid. Voor deze gelegenheid mocht de Limit lekker warm in de huiskamer staan. De adviestemperatuur voor het uitharden van epoxy is nl 18°C.
Omdat ik nu enige ervaring heb opgedaan in het gebruik van deze hars heb ik besloten om een nieuw en uitgebreider schakelaarkastje te fabriceren. Omdat deze in het zicht komt ging ik op zoek naar (mooi) carbonvezel doek. Dit bleek nóg lastiger te zijn. Uiteidelijk heb ik een afvalstuk meegekregen bij de surfwinkel van Van de Berg (van Stefan). Dit doek blijkt de laatste tijd slecht leverbaar te zijn?!

Helaas kwam ik niet toe aan deze nieuwe klus omdat ik werd geveld door een of ander virus. Huisarts, longfoto, en twee weken verder begin ik mij nu eindelijk weer beter te voelen.

Het was meteen wel een beetje veel van het goede om door de sneeuwbuien te ploeteren.
Op de heenweg kwam ik op het fietspad tussen Scharwoude en Oosthuizen de sneeuwafdrukken tegen van een andere velomobiel; vermoedelijk van Arie Kastelein die tegenwoordig ook met zijn nieuwe Quest in Westfriesland rond rijdt (Oosthuizen-De Goorn). Dichter naar Amsterdam werden de omstandigheden steeds ruiger en moest ik steeds dieper wegkruipen in de cockpit. Zonder veel vertraging toch netjes aangekomen.

De weg naar huis werd een van mijn meest bizarre ritjes die ik ooit met een velomobiel heb gemaakt. Slippend, schuivend, spinnend, onderstuur, overstuur, wind, sneeuw en ijs. Het enige gedeelte dat ik met een flinke snelheid (43 kmpu) kon afleggen was het deels sneeuwvrije fietspad vanaf Broek (in Waterland) tot Edam. Zo nu en dan voelde ik de fiets een iets andere koers nemen dan ik had gewild, maar de adrenaline deed zijn werk goed. De overige weggedeelten waren bekleed met een paar cm sneeuw. Vooral de gedeelten waar de auto´s een spoor hadden gevormd waren zeer slecht te berijden. Door de sneeuwbuien werd het zicht ook beperkt tot een absoluut minimum van ± 5 meter. Gelukkig was ik alleen op de weg en kwam ik na bijna twee uur eindelijk thuis. Moe maar voldaankon ik nog net de laatste 20 minuten van de voetbalinterland zien.
Conclusie: Ik ben weer beter!