inhaalsyndroom

Opnieuw weer een heerlijke ochtendrit.
Zoals meestal vertrok ik ook vandaag rond half zeven van huis.
Het was nog lekker donker! Ik vind het heerlijk om in het donker te rijden. Over twee weken zal het echter weer licht zijn rond deze tijd.
Het gras was nog bedekt met een laagje ijs, de meter gaf -2 aan, maar dit vormde geen belemmering om zonder kap te rijden.

Iets voorbij Oosthuizen voegde een brommerrijder voor mij in. Ik moest even flink aan de bak om in zijn kielzog te komen, maar uiteindelijk kon ik aanpikken. Tot Edam lag de snelheid steeds rond de 48 kmpu. Door het stadje moest ik even wat ruimte laten, maar op het fietspad begon mijn inhaalslag. Ik had zo'n 200 meter goed te maken, en beetje bij beetje kroop ik dichterbij.
Ik koos voor de meest lastige optie: erop en erover. Vlak bij Katwoude ging ik er voorbij en wist de scooter tot in Amsterdam Noord voor te blijven. Ik denk dat ik maar weer eens een psycholoog ga opzoeken om over mijn inhaalsyndroom te praten.
Net als vorige week had ik vlak voor mijn school om 7:24 uur weer een ontmoeting met de Haai.