Einde 2007

Inmiddels al weer een week geleden is mijn welverdiende vakantie van start gegaan. Als kadootje was het laatste ritje van dit jaar van bijzondere schoonheid. Helaas was het die dag (21 december) mistig en grouw, maar desondanks maakte de rijp op de bomen een betoverende indruk.

Op het moment dat ik weg wilde rijden bleek mijn rem te blijven plakken. Na wat duwen, trekken en stuiteren kwam er weer wat beweging in het remsysteem en kon ik mijn fiets van zijn plek krijgen.

Bepakt en bezakt was de Quest evengoed moeilijk op gang te krijgen. Om thuis nog wat schoolwerk te kunnen doen had ik schoolspullen ingeladen. Ook mijn laptop moest maar weer eens mee naar huis. Met twee AH tassen met wasgoed en een paar schoenen was het behoorlijk proppen, maar uiteindelijk zat alles erin. Dat het door dit overgewicht niet snel ging gaf mij de gelegenheid om zo nu en dan een fotootje te schieten. Helaas niet van superkwalitiet, maar toch leuk voor het idee.

Nu een week later blijkt dat dit vrijdagse ritje tevens de laatste van het jaar was. De kilometerteller geeft nu 1720 km aan.

Mijn velomobielkilometerstand zal dit jaar ongeveer op 7500 uit komen. Door de verkoop van mijn Limit ben ik een paar maanden velomobielloos geweest. Ik hoop dat ik het komende jaar weer op zo'n 10.000 km zal uitkomen. Hopelijk zal het halen van mijn rijbewijs geen invloed hebben op mijn woonwerkverkeer. Deze vakantie ben ik namelijk druk in de weer om met een spoedcursus bij de ANWB mijn rijbewijs eindelijk eens te gaan halen! Met vier lesuren per dag schiet het lekker op. De komende week is het de bedoeling dat we (ik en mijn instructeur) de puntjes op de i gaan zetten, om dan met vertrouwen mijn examen in te gaan. Eerder deze maand heb ik al mijn theorie behaald; wat een zenuwslopende toestand was dat zeg! Bij het bekend maken van de uitslag werden de nummers van de gezakten achter elkaar opgenoemd. Het was lang geleden dat ik zó in de zenuwen zat. Gelukkig hoorden ik (met twee fouten)bij de gelukkigen...pfffft. Het was opvallend dat slechts 30% van de deelnemers waren geslaagd. Op weg naar huis sprak ik mensen die al drie of vier keer waren gezakt.....

De eerste maand Quest

Inmiddels ben ik ruim een maand onderweg in mijn nieuwe Quest en ik begin er al aardig aan te wennen. Mijn conditie lijkt langzaam weer te groeien en de snelheid komt er eindelijk ook weer een beetje in. Helaas zijn de weersomstandigheden vaak niet ideaal geweest deze maand. Zo reed ik afgelopen week nog dwars door onweersbuien met donder en bliksem, waaide de wind met kracht 5 tot 8 mij meestal naar de zijkant van de weg, kreeg ik zo nu en dan wat hagel om mijn dak en belemmerde de enorme regenbuien mijn uitzicht. Slechts zelden kies ik er voor om een helm te dragen, maar deze week gaf het mij een veiliger gevoel door hem toch maar op te zetten. Als ik met mijn tourfiets rijd heb ik eigenlijk altijd mijn helm op, maar in een velomobiel houd ik het eigenlijk altijd bij een pet of een muts. Onverstandig als je ziet wat de schade kan zijn bij enkele collega velomobielrijders.

Deze week was ik extra allert op fietsers en hardlopers die nog steeds zonder duidelijke verlichting ronddolen. Wat gebeurt er als ik vandaag of morgen eens zo'n idioot uit zijn schoenen rijd? Vooral de hardlopers die in hun zwarte trainingspakken (zonder reflexie) op het fietspad langs Monnickendam, Katwoude (Volendam) en Edam lopen zijn een buitengewone kwetsbare groep. Zal ik als fietser aansprakelijk zijn? Heb ik schuld? Kan een rechtsbijstandsverzekering hulp bieden in dergelijke gevallen? Dit moet ik binnenkort maar eens gaan uitzoeken, en tot die tijd gewoon maar niemand aanrijden.

De eerste maand heb ik alleen woonwerk verkeer gefietst en toch op een respectabele 1150 km uitgekomen. De snelheid lag meestal rond de 40/45 kmpu, en mijn daggemiddelde kwam onder "normale"omstandigheden vaak op 36/37 kmpu uit. Ook waren er momenten dat er snelheden rond de 50 op de teller stond. Een grappig moment was toe ik een lesauto die precies 50 reed na een langdurige achtervolging tóch kon inhalen. Gelukkig was het einde van de weg daarna snel in zicht en kon ik weer bijkomen.

Wel mis ik zo nu en dan een extra tandje om bij te kunnen schakelen. Een grote voorblad zal er dus binnenkort wel moeten komen.

Een duidelijk positief verschil tov mijn Limit is dat de Quest meer voordeel heeft bij winderige omstandigheden (of hogere snelheden). Vooral ervaar ik dat het zeileffect nu veel sterker is.

Een nadeel is dat ik enkele bochten nu niet meer fietsend kan maken. De rotonde bij Scharwoude kan ik (vanuit Oosthuizen komend)nog net goed oprijden, maar bij de ingang van de parkeerplek achter mijn school moet ik uitstappen, en de Quest met de hand meevoeren.

Over de verlichting ben ik redelijk tevreden. Vooral de mogelijkheid om de lamp tijdens het rijden te verstellen is ideaal. Bij het naderen van tegenliggers stel ik de lamp vaak iets lager, en op nachtelijke momenten juist iets verder weg. Gelukkig heb ik twee batterijen tot mijn beschikking want het is al een paar keer voorgekomen dat ik de accu tijdens de rit moest verwisselen. Ik blijf voor het verkeer nog heel lang duidelijk zichtbaar op het moment dat de accu leeg begint te raken, maar heb dan zelf weinig zicht meer op de weg. Misschien overweeg ik in de toekomst een ouderwetse loodaccu met veel Ampere-uren voor de wintermaanden.

De knipperlichten zij echt geweldig. Wat een licht!

Nu maar weer naar bed om er morgen weer tegenaan te kunnen. Slaap lekker.

November 2007

3 november 2007: Eindelijk was het zover; of eigenlijk ... veel eerder dan oorspronkelijk was gedacht stond mijn nieuwe Quest klaar. Nummer 217!!!

Mijn Limit had ik al bijna twee maanden geleden verkocht.

Als het goed is rijdt hij nu ergens rond tussen Amersfoort en Veenendaal.

Vlak voor de wedstrijden op Cycle Vision had ik mijn Limit een opknapbeurt gegeven en was de kleur veranderd in groen-metalic-parelmoer. Met alle soorten van licht zag hij er anders uit. Werkelijk goed gelukt!

De wedstrijden liepen trouwens lekker, hoewel ik op de 100km race de vreselijke man met de hamer tegen kwam. Te snel gestart. Volgend jaar beter.

Vanaf dat moment stond mijn fiets te koop. Er bleek veel animo, maar de fiets is uiteindelijk toch verkocht aan de eerste belangstellende.

Met de trein van Hoorn naar Amsterdam en verder door naar Lelystad, om vervolgens met de bus door naar Dronten te reizen. Een ware wereldreis van 2 1/2 uur kan je wel zeggen. Ik hoopte dat de terugreis sneller zou gaan. Bij Velomobiel aangekomen glom mijn nieuwe speeltje mij tegemoet. Ymte moest de trapas iets verzetten en het stoeltje een stukje lager stellen, en klaar was ik voor de rit naar huis.

Op de brug was inmiddels een rode Limit geplaatst van ..... (ben even je naam kwijt). Hij was in het donker tegen een paal gereden en op zn kant gegleden. De paal was waarschijnlijk door een paar aso's midden op de weg terecht gekomen (?). De Limit was op verschillende plekken behoorlijk gescheurd, geschaafd en verbogen. De berijder leek er gelukkig met de schrik vanaf gekomen te zijn.

Mijn ritje naar huis ging via Swifterband naar Lelystad en Enkhuizen in een matig tempo. Aanvankelijk eerst zonder kap, maar later toch (ivm de regen) de deksel maar dicht gedaan. Richting Enkhuizen begon de zon gelukkig weer een beetje te schijnen. De dijk was behoorlijk opgeknapt na een paar weken van onderhoud. Wel lagen er nog veel losse stenen en hier en daar wat hoopjes steenslag. Een lekke band bleef mij gelukkig gespaard. Het naviduct was een leuke uitdaging om te kijken hoe hard ik naar beneden durfde te gaan. De teller bleef bij 65 kmpu steken; dat moet sneller kunnen!

Na ruim twee uur kwam ik thuis en was totaal gebroken, uitgewoond en helemaal op. Ik had ook niet het gevoel dat ik nu veel sneller was dan met mijn ouwe Limit. Vreemd!

De oorzaak zat enerzijds in mijn kies. De andere reden waren de banden.

Mijn Kies:

Als een paar maanden loop ik met een ontstoken kies rond. Telkens denkt de tandarts het weer voor elkaar te hebben, maar dan toch blijkt er weer iets niet te kloppen. Dit keer had ik weer een opgezwollen kaak en was ik genoodzaakt de maximale dosering paracetamol en ibuprofen in te nemen tegen de vreselijke pijn. Na het weekend ben ik ook een paar dagen thuis gebleven met koorts.

De Banden:

De banden bleken redelijk zacht te zijn. Nadat ik ze wat extra lucht had gegeven kwam de snelheid er alweer een beetje in. Met een snellere (en smallere) achterband (Conti SportContact 32) rijdt het nu een stuk harder. Omdat ik bijna altijd over mooiasfaltwegen rijdt mis ik het comfort van de dikke Schwalbe band niet zo. Even afwachten hoe deze band zich houdt onder winterse omstandigheden.

Inmiddels heb ik mijn eerste ritjes tussen Hoorn en Amsterdam er al weer opzitten en zie ik mijn gemiddelde snelheid nog steeds iets oplopen. Ondanks dat de tandarts mij heeft doorverwezen naar de specialist lijkt het in mijn mond nu redelijk rustig. Ook de conditie lijkt na een paar weken van fietsluwte nu weer enigzins terug te komen. Helaas heb ik nog niet genoeg kracht en energie om óók nog te schaatsen.

Ook heb ik nu al mij eerste lekke band opgelopen. Links-voor om half acht in de vroege morgen ter hoogte van de nieuwe windmolens tussen Scharwoude en Oudendijk. Er bleek een uitgetrokken paperclip zijn weg in mijn band te hebben gevonden. Het vervangen ging minder makkelijk dan ik gewend was, maar binnen tien minuten was ik weer op snelheid. Ook merkte ik dat mijn tweede accu geen overbodige luxe is om bij de hand te hebben. De accu bleek sneller leeg dan ik had verwacht. Even ompluggen er er was weer licht! Hoeraaaaaa.

Tot de volgende Blog.

Dat is lang geleden.....

Was het de drukte op school?
Waren het andere hobbies die het niet toelieten om achter de pc te kruipen?

Eigenlijk heb ik toch genoeg meegemaakt!
Eigenlijk was er tijd genoeg voor het schrijven van een berichtje!

In ieder geval ben ik nu bezig met het schrijven van een blogje, en is dit hopelijk het begin van een vruchtbare periode.
Voordat we toekomst inkijken zal ik eerst even in het kort de achterliggende periode in beeld moeten brengen.
Belangrijke zaken als "De nieuwe Kleur", "Cycle Vision 2007", "De Verkoop", "De nieuwe Quest" en "Mijn School" zullen de komende tijd besproken worden.

Tot snel.

Week 9 en 10

Tijdens de vakantie was het de bedoeling om een paar keer extra naar de schaatsbaan te gaan. Ook was het de bedoeling om het pakket toetsen dat op mijn buro lag, tijdens een saaie tv-avond even na te gaan kijken.
Verder had ik het idee om eindelijk aan aan de verbouwing van mijn zolderverdieping toe zou komen.
Tja, je snapt het al.... er is helemaal niets van terecht gekomen!!!! zucht!!!
Het was natuurlijk geen fietsweer (regen), dus ook maar 25 km gereden.
Maar.....................ondanks het slechte weer een heerlijke week gehad.

De eerste week na de vakantie was direct een hectische week. Veel vergader, veel emoties en een aantal keer moest ik de kinderen overtuigend toespreken over hun irritante gedrag.
Ook deze week ben ik niet toegekomen aan mijn "normale"weekafstand (slechts 175 km).
Wel had ik eindelijk weer eens een lekke band. Dit keer stond ik in het donker en in de regen stil vlak voorbij Broek in Waterland (langs het kanaal richting het Schouw). Dit keer was het de Big Apple die ik om mijn achterwiel heb liggen. Het was het eerste lek van deze band na ruim 6000 km.

Deze week:

Afstand: 175 km
Gemiddelde snelheid: 34 kmpu
Maximum snelheid: 49 kmpu

1x lekke band achterband na 6300 km; eerste lek (Big Apple)

week 8 Vakantie !!!

Hè, hè, eindelijk is het dan zover. Eindelijk een weekje vakantie. Ik moet zeggen dat ik er wel aan toe ben. Op school waren de kinderen, maar ook mijn collega's een stuk minder gezellig dan normaal. We zijn er kennelijk erg aan toe.
Vandaag op mijn gemakkie naar huis gefiets, maar zag dat mijn metertje desondanks steeds rond de 45 kmpu stond. Na 55 minuten was ik al weer thuis. Omdat ik de hele week nog niet op de schaatsbaan ben geweest zal ik me vanavond nog een uurtje in het zweet gaan werken. Daarna moet ik mijn tas nog inpakken voor een weekendje Dwingeloo. Wanneer begint de vakantie nu egenlijk écht?

Deze week:

afstand:

week 8 Vakantie !!!

Hè, hè, eindelijk is het dan zover. Eindelijk een weekje vakantie. Ik moet zeggen dat ik er wel aan toe ben. Op school waren de kinderen, maar ook mijn collega's een stuk minder gezellig dan normaal. We zijn er kennelijk erg aan toe.
Vandaag op mijn gemakkie naar huis gefiets, maar zag dat mijn metertje desondanks steeds rond de 45 kmpu stond. Na 55 minuten was ik al weer thuis. Omdat ik de hele week nog niet op de schaatsbaan ben geweest zal ik me vanavond nog een uurtje in het zweet gaan werken. Daarna moet ik mijn tas nog inpakken voor een weekendje Dwingeloo. Wanneer begint de vakantie nu egenlijk écht?

Deze week:

afstand: 245 km
gemiddeld: 36 kmpu
maximum: 56 kmpu

Woensdag 21 februari (eenden en honden)

Maandag ochtend was het een beetje heiig toen ik van huis ging. De laaghangende bewolking werd echter steeds dichter. Voorbij Oosthuizen moest ik alle zeilen bijzetten om nog iets te kunnen zien in het donker. Op een gegeven moment kon ik nog net het licht van de volgende lantaarnpaal zien (50 meter). Op de weg kon ik maar 20 meter(?) voor mij uit kijken. Dus bril af en een iets meer rechtopzittende houden. Voorbij Edam kon het gas er weer op. De Purmer ligt kennelijk net iets lager waardoor daar de temperatuur nèt iets lager is (?!?!?).

De terugweg ging lekker vlot. Voorbij Middelie kwam een Alu Alleweder mij in het vizier. Ik denk dat het de collega van Kees was die kennelijk het grijze dekje voor een nieuw en geel dekje heeft vervangen. Tijd om daarbij stil te staan had ik niet, want in de verte doemde al mijn volgende prooi op. Voorbij Oudendijk stoof ik met een gangetje van 55 kmpu Kees in zijn Mango voorbij. .....En daar geniet ik dan van!!!!(sorry Kees).

Woensdagochtend werd ik weer voor het eerst dit seizoen geconfronteerd met eenden op de weg. Tot drie keer aan toe moest ik remmen of uitwijken voor de verliefde beesten die hun territorium wilden uitbreiden met "mijn" fietspad. Ook 's avonds (23:00) kwam ik weer een stel eendachtigen tegen; goed opleten dus!

En opletten was geboden want plotseling doemde in een bocht een reflectered vest op. Het was waarschijnlijk een van de weinige bewoners van de Zesstedenweg die nog even de honden aan het uitlaten was. Een flinke ruk aan mijn stuur was nodig om de de grootste, herderachtige hond te ontwijken. De twee honden blaften er luid op los en probeerden de achtervolging in te zetten terwijl de bazin de beesten tot de orde schreeuwde. In mijn achteruitkijkspiegel zag ik alleen nog maar duisternis.

Vlak voor Hoorn aan de Hulk (=straatnaam) loopt mijn fietsweg tussen twee campings door. Oók daar weer een man met een hond.....geen problemen gelukkig. Maar twee honderd meter meter veder was het opnieuw raak. Opnieuw een duidelijk oplichtend/ reflecterend vest en twee loslopende honden. Wéér een grote en een kleine hond. Dit keer moest ik vol in de remmen toen de beesten vlak voor mij opdoemden. Met slippende banden kwam ik tot stilstand en stond ik oog in oog met een Leonberger. Het mooie beest keek me even vreemd aan en sloeg toen alsnog op de vlucht. Na een kort praatje met de eigenaar van de honden kon ik mijn tocht weer voortzetten. Achter mij werden de honden door de baas weer tot de orde geroepen.

Om kwart over elf was ik weer thuis. Nog even Pauw en Witteman gekeken en toen toch maar naar bed.

Week 6 en 7

Bijna was het er vandaag wéér niet van gekomen om een bericht achter te laten, maar ik heb nu toch nog even de tijd om de blog even bij te werken.

Vorige week heb ik niet zo veel beleefd op het fietspad.
Geen noodstop, geen lekke banden, geen opvallend slecht weer, geen juigende mensen langs de route en ook heb ik geen vreemde of onbekende velomobielen langs zien komen.
Je zou kunnen zeggen......SAAI.
Ook Arie was elke ochtend weer van de partij. Vrijdag reed hij met het gezin net de rotonde bij Oosthuizen af toen ik hem tegemoet kwam. Quest met kinderaanhanger (met kind?) en zijn vrouw in de Mango erachteraan. Omdat we elkaar altijd in het donker passeren is er van oogkontakt weinig sprake. Meestal roep ik wel iets in de trant van HOI of HAI, of toeter even, maar heb nog nooit iets terug gehoord. Waarschijnlijk heeft hij mij ook nog nooit gehoord vermoed ik. Met de langerwordende dagen kunnen we elkaar tenminste weer eens zien!

Vorige week zondag had ik eindelijk weer eens tijd om de schaatsbaan op te zoeken. Ondanks de drukte kon ik toch redelijk vooruit komen. Helaas viel ik op het rechte stuk zomaar ineens voorover op het ijs. Waar ik nu over gestruikeld was bleef onduidelijk; feit was dat ik plat op mijn buik een paar meter vooruit schoof. Nonchalant stond ik weer snel op en klopte snel het ijs van mijn buik. Ik was zacht (buik met iets te veel rolletjes) terechtgekomen dus kon mijn rondjes gewoon afmaken. Thuis gekomen begon ik iets van spierpijn in mijn linker borst te voelen. De pijn werd echter snel erger en de volgende dag kon ik slechts rollend mijn bed uit komen. Hoesten en niezen deed enorm veel pijn, maar fietsen ging zonder problemen. Echter het uitstappen ging niet zonder de nodige gvd's.
Om een beetje bij te komen besloot ik woensdag de bus te nemen naar Amsterdam.
Vrijdag middag ben ik vrijwel direct na mijn laatste lesuur vertrokken en via mijn oude route langs het kanaal naar Purmerend gereden. De hobbels en kuilen op een stuk van een paar kilometer zijn alleen nóg dieper en groter geworden, waardoor lekker doorrijden eigenlijk niet kan. Voorlopig rijd ik daarom maar weer mijn andere route via Edam. Helaas mis ik daardoor wel de prachtige weg over de de Beemsterdijk. Ondanks dat de wind van opzij kwam kon ik even lekker doortrekken en reed van Purmerend tot Oosthuizen constant boven de 50 kmpu.

Gelukkig is de kneuzing inmiddels vrijwel verdwenen en heb ik vandaag (zondag) opnieuw lekker kunnen schaatsen met een aantal rondjes in de 40(Sec).
De komende week is het even doorbijten, maar dán is daar de vakantie weer.
Ik ben er wel aan toe!!!!

Vorige week:
Afstand: 245 km
Gemiddeld: 37 kmpu
Maximum: 48 kmpu

Deze week:
Afstand: 165 km
Gemiddeld: 36 kmpu
Maximum: 56 kmpu

Week 5

Het was een vreemde week op de weg.

Maandag kwam de wind uit het westen....op zich niets vreemd aan.
's Ochtend was het net een beetje westnoordwest, en 's avonds was de wind iets gedraaid naar westzuidwest. Dat resulteerde in een dag met een buitengewoon hoog gemiddelde (75 km in 1:55, dwz 39 kmpu gem.).

Woensdag was het mistig, nevelig en kreeg ik veel veel motregen op mijn bril.
Vooral op de terugreis vanuit Amsterdam bleek ik door verschillende medeweggebruikers even niet te bestaan. Diverse gevaarlijke situaties waarbij er een noodstop noodzakelijk was deed mij steeds bozer worden. Desondanks heb ik mij beheerst en heb NIET gevloekt. Wél was mijn accu aan een vervroegde reunie met het stopcontact toe na het uitbundige getoeter tijdens mijn ritje.
Bij thuiskomst toch nog maar even om mijn mobiel heel gewandeld om te controlleren of er iets mis was met mijn zichtbaarheid, maar dáár was niets mis mee.

Vrijdagochtend zowaar weer eens een lekke band, maar daarna toch weer lekker doorgefietst.

Deze week:

Afstand: 241 km
Gemiddelde: 35 kmpu
Maximum: 52 kmpu

Onderweg:

1x Arie (maandagochtend).
1x gele Mango (met belettering aan onderrand) aan de overkant van het kanaal (maandagochtend).
1x gele Quest over de Slachterslaan (Berkhout) dinsdag om 11:15.
Tweede lekke band van dit schooljaar: eerste lek links-voor na ongeveer 5000 km (Primo).

Week 4

Het was deze week eindelijk weer eens koud genoeg om er een paar koude voeten van te krijgen. Ondanks dat ik meestal vroeg de deur uit ga (6:30), verraadden de sporen in de sneeuw dat ik die dag niet de eerste was geweest. Het leek alsof ik zowel de heen als de terugreis steeds wind tegen had. Waaide de wind eerst uit zuidelijke richting, was die in de middag gedraaid naar het noorden.

Onderweg deze week niet veel spannende dingen beleefd. Wel kruisde maandag in de buurt van Grosthuizen een hermelijn mijn pad. Aanvankelijk dacht ik aan een witte kat, maar dichterbij gekomen bleek het een mooi in winterkleed gestoken diertje te zijn. Woendagavond kwam ik in de buurt van de golfvelden (Amsterdam Noord) ook nog een vos tegen.

De school stond deze week in het teken van de open dagen (vrijdagavond en zaterdag). Alle lokalen werden weer eens flink gepoetst. Ondanks de tegenvallende opkomst waren het een paar gezellige dagen.

Deze week:

Afgelegd: 245 km

Gemiddeld: 34 kmpu

Maximum 52 kmpu

Onderweg:

1x Arie

Schaatsen: Nog sneller.....38.5

Week 3

Deze week:

Afstand: 240 km
Gemiddelde: 34 kmpu
Maximum: 49,2 kmpu
Onderweg:
Quest van Arie (2x; maandag en woensdag ochtend).
Flevo Alleweder met vlag, ter hoogte van Middelie ( collega van Kees).
Witte Limit (of C-Alleweder) bij Oosthuizen, vrijdagmiddag.

Schaatsen:
Jaja, zondag eindelijk onder de 40 sec (39.1) over een rondje.

Een winderig dagje

Donderdag 18 januari 2007 was een onrustig dagje.

De voorliggende avond/ nacht was al erg nat geweest, en de wind had er ook weer zin in.
Toch gewoon naar Bobeldijk gefietst en een beetje ingehouden op plaatsen waar de wind gevaarlijk van opzij kwam. Onder dit soort omstandigheden leg ik meestal mijn helm klaar, maar laat hem dat toch telkens weer op de trap liggen omdat ik het niet prettig vind zitten. Dan dus maar een beetje voorzichtiger fietsen!

Tijdens de terugweg was trappen overbodig om met ruim 40 kmpu over de dijk te blazen.
Zoals gewoonlijk parkeerde ik mijn karretje onder zijn afdakje in mijn achtertuin. Vandaag ook op de rem en met twee stenen voor en achter een van de wielen.

Na de tweede stormgolf (in de avond) keek ik tijdens een telefoongesprek uit het raam.
Midden op het terras lag mijn mijn mooie limit op zijn rug?!?!?!? Hoe het zover had kunnen komen is mij nog steeds onduidelijk.
Die avond heb ik de limit de huiskamer ingereden om de schade goed te kunnen bekijken.
De schade bestaat uit eigenlijk alleen lakschade. Enkele krasje aan de zijkant, een schaafje op de rugbult, maar de grote beschadigingen zitten op de neus en bij het achterlicht. De voorkant ziet eruit alsof ik een frontale botsing heb gemaakt. Of ik voor dit soort gebeurtenissen ben verzekerd weet ik niet. Even Apeldoorn bellen dus. Helaas kon ik niet worden geholpen en mag ik volgende week weer terugbellen in verband met de grote drukte. Ik ben benieuwd.

Vrijdagochtend toch weer gewoon fietsend vertrokken. Welgeteld 15 omgewaaide bomen waren netjes opgeruimd om het fietspad weer vrij te maken. Ook kwam ik nog twee omgewaaide vrachtwagens tegen waarvan er één 's avond nog steeds op zijn zij in het gras lag.

Bij Oosthuizen (16:45) reed er plotseling een witte Limit/ C-Alleweder voor mij. Geen achteruitkijkspiegel...Vreemd! Het enige wat ik zag was een grote skibril....Wie was dit? Waarschijnlijk dezelfde Limit die ik tijdens een van de Kerstkoopavonden op de Rode Steen geparkeerd had zien staan. Ik had even geen zin in een praatje, dus bleef het bij een "HOI" en twee toetertjes. Met de wind schuin van achter zoefde ik met 48 kmpu voorbij.

Op de schaatsbaan.

Vandaag kwam ik Kees (Schouten) weer eens tegen. Dit keer op de schaatsbaan in Hoorn.

Ik had mijn schaatsen net af, toen hij de baan op kwam lopen en nog even op zijn broer wachtte met wie hij had afgesproken. Volgende keer een wedstrijdje Kees?

Week 2

Wind, wind, en nog eens wind.......en ook veel regen!

Het was zondagavond dat ik in de tuin stond en mijn banden nog eens een extra beetje lucht gaf. Ik bleef pompen tot 6,5 bar en ging weer snel naar binnen. Ik zag er tegenop om de volgende morgen weer in alle vroegte tegen de wind in te moeten fietsen.
De rit was beroerd; de wind was hard en kwam frontaal , en vooral de regen zorgde voor minimaal zicht. Aanvankelijk leek het nog zin te hebben om mijn bril steeds droog te vegen, maar na 20 minuten fietsen koos ik ervoor om het verder zónder te doen. Na vijf kwartier kwam ik met rode ogen op school aan, maar bleek toch nog een van de eersten te zijn die zich melde. Deze schooldag/ studiedag verliep gezellig en was vooral erg nuttig. Op weg naar huis ging het lekker hard. Een nieuw deur-tot-deur record: 50 minuten. Ook woensdagavond evenaarde ik dit record na een erg drukke en emotionele dag. Alle agressie had ik kennelijk weggetrapt, want ik sliep die nacht voor de verandering heerlijk.
Vrijdag was het voor de verandering weer eens droog. Een van de scholen in Amsterdam Noord organiseerd elk jaar een nieuwjaars volleybal tournooi. Na afloop is er een borrel en een heerlijk buffet. Ook deed mijn school dit jaar weer mee met een grote delegatie. Helaas bleken we niet erg goed op elkaar ingespeeld en werden we 8ste (van de 12).

Deze week(2):
248 km
gemiddeld 34 kmpu
maximum 54 kmpu
Onderweg:
1 rode Quest Maandag ochtend (7:45) richting Amsterdam vlak voor Kippebruggetje (Amsterdam Nrd); ik reed aan de overkant!
1 gele Mango of Quest door Bobeldijk.
1 Quest van Arie K. (2x geloof ik).
1 lekke band (rechtsvoor). Eerste lek van Primo Comet na ruim 4000 km.
Te veel fietsers zonder licht.

2007, een nieuw begin

Inmiddels heb ik nu 15.500 kilometers op de teller staan.
Sinds de zomervakantie heb ik 4000 km onder mij door zien glijden. Dat komt neer op ongeveer 1000 km per maand. En eigenlijk nog steeds schadevrij! Hoewel....
Enige tijd geleden is er door een onduidelijke reden een steen van het (platte)dak van mijn school naar beneden gekomen. Helaas stond mijn limit precies in de baan van de vallende steen geparkeerd en leverde dat een kleine lakschade (rechts/voor) op.
Ook heb ik na de zomervakantie geen enkele lekke band meer gehad. Wel heb ik inmiddels mijn route structureel aangepast, omdat de aanvankelijk (kortste) route steeds meer plekken met slecht asfalt heeft opgelopen.
Reed ik voorheen van Hoorn naar Amsterdam via Oosthuizen en Purmerend, tegenwoordig rijd ik via Oosthuizen, Edam en Broek in Waterland. Deze route is bijna 3 kilometer langer, maar bevat minder langzame stukken. Ook is het wegdek over het hele traject (bijna) perfect te noemen. De afstand van 37 km leg ik doorgaans in precies een uur af.

Nog steeds merk ik dat mijn lichamelijke conditie niet optimaal is door de vermeende Ziekte van Lyme. Volgende week zal ik opnieuw een afspraak maken met de huisarts om te informeren over een eventuele vervolg behanding.

Na twee weken vakantie zal morgen het normale schoolse leven weer beginnen. De eerste dag kan ik nog wat warmdraaien zonder kinderen ivm een studiedag voor het personeel. Maar daarna zullen de kinderen weer met veel verhalen mijn lokaal binnen stormen voor het volgen van een spannend uur Wiskunde(?!?!). Voor veel leerlingen zal het een spannende tijd worden nu het eindexamen steeds dichter bij komt. Zelf heb ik het ook redelijk druk met mijn taak als examencoördinator en veiligheidscoördinator. Vooral het opzetten van een schoolveiligheidsplan kost veel tijd en inspanning. Wél erg leuk!