Ik parkeerde Q217 in het donker op zijn kant en met een flitsende actie lag de smalle Stelvio er al weer onder. Al ruim een half jaar heb ik dit bandje altijd mee om bij een lekke band weer snel onderweg te zijn. De Stelvio leg je zonder enige kracht om de velg en lijkt altijd meteen in een keer goed te zitten. In de koude is dat wel een groot voordeel. Om de Kojak goed om het wiel te krijgen ben je meestal wel even aan het klooien om zonder hobbeldebobbel verder te kunnen rijden. Ook is de Stelvio zó dun dat je snel klaar bent met pompen. Helaas is dit bandje gemaakt voor snelheid en niet geschikt voor dagelijks forens verkeer in de winter. Thuis gekomen zal ik dus weer op mijn gemak een winterband monteren.
De Kojak met glassplinter
Tijdens mijn bermwerkzaamheden werd ik door drie mensen te hulp geschoten.Ik denk dat ik nauwelijks 10 minuten stil heb gestaan, maar twee automobilsten en een fietser stopten om te horen wat de schade was. Wat een wonder!
Een van de bestuurders was enigszins verbaasd dat ik niet Kees Schouten was; het bleek een collega van hem te zijn. Na een korte kennismaking reed hij weer door richting Edam.
Broek in Waterland: ijspret bij ondergaande zon.
3 opmerkingen:
Ja ik kreeg vandaag ook de opmerking gezien te zijn in "Oudekerk a.d. Amstel" de dag ervoor.
Als 'mister ligfiets' lijkt het voor hem ondenkbaar dat er nog wel n's 'n ander ook op zo'n ding rond te kunnen rijden...
wat aardig dat die andere mensjes hielpen!!! er zijn dus nog wel lieve mensjes hahaha
Dat die kojaks eens een keer lek gaan na 6000 km....
Een reactie posten