Al een tijdje weinig spannende dingen beleefd rond de Quest.
Op school was het vóór de vakantie een drukke periode. Een toetsweek die niet helemaal liep zoals ik het in gedachte had, veel afwezigen (fysiek, maar ook veelal geestelijk afwezig) , etc.
De invoering van het nieuwe cijferregistratiesysteem (DBS als module van EduArte) loopt eigenlijk erg voorspoedig. Doordat ik momenteel binnen mijn school de expert ben op het gebied van dit nieuwe systeem, ben ik al een aantal keer naar "interessante" informatiebijeenkomsten geweest. Saai, maar ook erg nuttig, dat wél!
Helaas is de consequentie dat ik dan niet kan aankomen in mijn dampende fietskleding en ik dus genoodzaakt was om dan de trein of de auto te pakken. Met pijn in mijn hart zie ik dat ik de 10.000 km dit jaar niet zal volmaken.
Gelukkig ben ik wel weer vol enthousiasme begonnen met het serieus oppakken van de schaatssport. Inmiddels begint het lijf weer een beetje te wennen aan de andersoortige belasting. Van spierpijn heb ik geen last, maar een uurtje schaatsen is duidelijk veel vermoeiender dan een ritje met de Quest. Ook geeft mijn hartslagmeter nu veel hogere waarden aan. Als ik nu mijn best doe haal ik in de binnenbocht een hartrate van 180 bpm; wonderlijk! Het is heerlijk om zo'n mooie baan naast mijn deur te hebben. Als ik van huis vertrek sta ik binnen tien minuten op het ijs. Super.
Ik probeer er een gewoonte van te maken om in ieder geval twee keer in de week een uur te schaatsen. Soms kom ik een aantal collega's tegen, waarna wordt afgesloten met choco met slagroom.
Om mijn vorderingen op het ijs bij te houden, heb ik een eigen chip. Deze registreert elke passage over de finish lijn. Thuisgekomen kan ik dan zien hoe lang, hoe ver en vooral hoe snel ik heb gereden.
Hier de rondetijden van deze morgen
Ondanks dat ik dus iets minder heb gefietst deze maand, ben ik duidelijk wel aan mijn beweging toe gekomen.
En laat de winter nu maar komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten