Verslag van januari 2008

Hè hè, eindelijk 2500 km op de teller.
Het duurde wat langer dan ik eigenlijk vooraf gedacht had.
Met de kerstvakantie heeft de Quest ruim twee weken totaal stilgestaan.
Ook heeft het rijbewijs geleid tot een stiekum ritje met de auto, waar ik "normaal" de Q had genomen. Ik durf het eigenlijk nog niet hardop te zeggen, maar ik vind autorijden best wel leuk om te doen.
Verder was het een vreemde maand; enerzijds droevig, maar er waren ook vrolijke momenten.

Het overlijden van mijn schoonvader Joop (72) maakte veel indruk.
Hij leed al enige jaren aan Alzheimer en was precies een jaar geleden opgenomen in verzorgingshuis "De Die" vlakbij mijn school.
Tot die tijd had zijn vrouw nog steeds voor hem kunnen zorgen.

De verjaardag van mijn eigen vader Cees (65) werd groots gevierd.
In een zaaltje naast de kerk van Spierdijk ("De Pianokamer") maakte de pianist er een mooi feest van voor de 65 aanwezigen.

Fietsend heb ik eigenlijk niet zo veel beleefd.
Wel kom ik regelmatig Arie weer tegen in de vroege ochtend, maar minder vaak dan vorig seizoen. Andere tijden?
Ook heb ik mijn stadsgenoten Arnold Stokkel en Kees Schouten zo nu en dan onderweg gespot.
Vorige week sprak ik iemand aan op een oude M5 ligfiets. Het bleek een buurtregiseur te zijn die op het politieburo (Waddenweg) tegenover mijn school werkt. Hij fietst bijna dagelijks tussen Amsterdam en Purmerend, maar ik was hem nog nooit eerder tegengekomen.

Vandaag was een vervelende dag.
Ik reed netjes op tijd (6:25) van huis en voelde na Oosthuizen de band linksvoor langzaam zachter worden. Omdat dit een erg donker stuk is ben doorgereden tot de eerste lantaarnpaal (1,5 km?). Toen was de band wel echt leeg. Het begon inmiddels te regenen, shit. Met tegenzit kroop ik uit de Q en na ruim 10 minuten was ik weer onderweg. Geen recordtijd, met mijn Limit deed ik het binnen 5 minuten. De natte en koude buitenband moest ik er met twee bandenlichters vanaf pellen. Ook voor het omleggen had ik niet genoeg aan mijn inmiddels erg koude handen. Ik kon geen steentje of splinter ontdekken, dus best spannend of de nieuwe binnenband niet opnieuw zou sneuvelen. Gelukkig bleef de band hard.

Een paar kilometer verder moest ik echter opnieuw in de remmen. Blauwe zwaailichten!
Op RTVNH.nl stond vanavond het volgende bericht:

Man belandt met auto in het water
EDAM Bij een ongeval is dinsdagmorgen rond 8 uur een auto te water geraakt op de Lokkemientjeweg in Edam. De 55-jarige bestuurder uit Middelie verloor de macht over het stuur, reed tegen een boom en belandde daarna met zijn voertuig in het water. Hulpdiensten deden er een uur over om de man uit de auto te bevrijden. Hij is met onderkoelingsverschijnselen overgebracht naar het ziekenhuis. De politie onderzoekt de precieze toedracht van het ongeluk.
5 februari 2008 - 10:17

Erg veel brandweerauto's en een paar politieauto's blokkeerden de parallelweg.
Diverse grote schijnwerpers verlichtte de plaats des onheils. Ik zag duikers en brandweerlieden nog druk bezig om de bestuurder te bevrijden. Het geheel zag er niet prettig uit. Blij om te lezen dat de bestuurder de rit heeft overleefd.

De wind was inmiddels behoorlijk aangetrokken en de regen maakte het er niet vrolijker op.
Alles bij elkaar deed ik er vandaag bijna een half uur langer over dan normaal.

Op de terugweg zag ik aan de andere kant van het kanaal iets roods in mijn ooghoek verschijnen.
Ik moest gas bijgeven om mij niet voorbij te laten rijden door een andere Questrijder. Met het Noordhollands Kanaal tussen ons in reden we bijna 50 kmpu. Wat een uitslover die Theo Mol (grapje)!