Even een update

Tja, het wordt zo langzamerhand wel weer eens tijd dat ik iets van mij laat horen.
Het was ergens in juni dat mijn verhaal is gestopt.
Op school zijn de laatste weken altijd een drukte van belang. Voor mij als examensecretaris beleef ik deze tijd een behoorlijke piekbelasting. Ondanks dat ik in werkelijke bloedvorm verkeerde heb ik de Cycle Vission laten schieten. Ik hoop de volgende versie weer gewoon van de partij te zijn, op een plaats die voor mij iets handiger te bereizen is.
De leerlingen bleken ook in topvorm en voor het derde jaar op rij zijn al onze leerlingen geslaagd! Na de afsluiting van het schooljaar heb ik mijn schoolgedachten direct van mij afgezet en een heerlijke vakantie genoten.
Mijn prive-leven heeft inmiddels ook een hele andere wending genomen. Plotseling kwam Monique mijn leven binnen wandelen. De liefde voert weer hoogtijdagen in Huize Zonneveld. Toen ik haar leerde kennen kwam het woord banaan en ligfiets al snel ter sprake. Inmiddels is ze er behoorlijk aan gewend. Samen hebben we genoten van onze vakantie en hebben twee mooie en warme weken in Valencia doorgebracht.
Sportief was het ook een redelijke inspannende tijd. De Quest is slechts een enkele keer uit zijn stal gekomen. De Velomobiel moest even plaats maken voor de hardloopschoenen. Ik heb mij namelijk met een aantal collega's ingeschreven voor de Dam-tot-Dam loop. De taining ging erg voortvarend. Ik had de snelheid er vrij snel al weer behoorlijk in en liep al afsanden tussen 10 en 15 km zonder problemen. Het doel was een tijd over de 10 engels mijl(= 16,1 km) van 70 minuten en bleek zeer goed haalbaar.
Helaas werd ik na lange tijd weer eens getroffen door een tegenslag: een sportblessure!
Tijdens een trainingsrondje door het Turiapark (Valencia) met wat intervaltraining (tussensprintjes), en wat bruggen en trapjes (op en af), moest ik plots opzij springen voor een hondje dat naar mijn kuiten beet. Ik voelde een lichte pijn in mijn knie, maar kon gewoon joggend thuis komen. De volgende dag werd de pijn echter steeds erger en kon ik uieindelijk nog nauwelijks op mijn benen staan. Na bezoeken aan verschillende doctoren (huisarts, ziekenhuis), bleek dat ik ik in beweging moest blijven en rustig aan moest doen. De pees die een spier van het scheenbeen en een kruisband aan de knie verbind heeft een flinke optater gehad en moet zonder therapie zelf genezen. Omdat de pijn zo hevig is zijn er al heel wat iboprofen en paracetamol nodig geweest. Inmiddels ben ik nu 3 dagen medicijn-vrij en lijkt het herstel ingezet te zijn. Volgens de doctoren moet ik uiteindelijk rekenen op 6 tot 8 weken voor (totaal?) herstel. Nog 3 weken te gaan.
De Auto heeft inmiddels zijn nut kunnen bewijzen. De ritjes naar Wilnis, waar mijn dochter Brechje woont reed mijn ouwe Ford Escort met 1 op 16. Lekker zuinig dus. Helaas was er toch iets niet helemaal in de haak en reed ik afgelopen maandag met enorme herrie van school naar huis. Volgens de garagevakman bleek dat reparatie niet meer interessant was en moest ik dus ter plekke afscheid nemen van mijn nieuwe vriend. Ad hoc besloot ik direct een nieuw exemplaar aan te schaffen en rijd ik nu rond in een Deawoo. Ik hoop dat deze car een iets langer leven beschoren is.
Nog even dus weinig Quest nieuws. Desondanks houd ik alle berichten van Kees, Wim, Pe, Cees, Marcel, Eduard en vele andere goed bij.
Tot snel.