Kraak, kraak, PANG!!!!!!

Het was een mooie dag om lekker rustig fietsend te genieten van de natuur.
Maar dat genieten duurde vandaag tot Oosthuizen.
Op de terugweg reed ik over de Beemster-dijk ter hoogte van Oosthuizen. Aldaar reed ik rechtdoor op de kruizing waar je rechtsaf via een hoge brug het dorp inrijdt. Daar zorgde een kleine hobbel in de weg voor gekraak achter in mijn fiets. Twee seconden later was het een harde knal, en 200 meter verderop stond ik stil.

Eigenlijk begreep ik direkt wat er was gebeurd.
De schokbreker/vering was door de carrosserie naar binnen gekomen. Mijn zitting die met klitteband vast zit was naar boven geduwd. De bevestiging waar de veerpoot vast zit aan de kevlar wielkast zat nog op zijn plek.

Foto 1: Het gat waardoor de veerpoot naarbinnen kwam.

Om weer greep op de situatie te krijgen heb ik mijn vader gebeld en een auto met aanhanger besteld. In de tussentijd bij mijn tante (Truus) in Oosthuizen een bakkie koffie gedaan met een punt zelfgemaakte appeltaart. Buren en schoolkinderen kwamen een kijkje nemen toen de door zijn hoeven gezakte Limit op het oprijpad stond. Inmiddels was het zes uur toen ik weer thuis was en te donker om nog te gaan sleutelen.
Zaterdagochtend was het een fluitje van een cent om de veerpoot te demonteren. Met slechts twee bouten wordt het geheel bij elkaar gehouden.
De bovenkant van de veerkolom wordt afgesloten met een plastic bus die dmv 2 kleine schroefjes op zijn plek wordt gehouden. Deze plastic bus zit vervolgens met een bout vast aan een RVS steun die tegen de wielkast is gemonteerd. Deze plastic bus was dus gebroken. Velomobiel.NL gebeld en een nieuw busje besteld.

Foto 2: De onderdelen, met rechts de RVS steun met daaraan nog een deel van het gebroken onderdeel.

Toch redelijk gerustgesteld dat het een "minor problem" lijkt te zijn. Volgens de makers heeft dit probleem zich slechts een enkele keer eerder in de volomobielwereld voorgedaan. Jammer dat juist ik de klos ben, want dit betekend dat ik toch een paar dagen ben gebonden aan de bukfiets. Deze week slechts 190 km gereden.
Foto 3: De veerpoot met rechts de gebroken plastic bus.



Wordt vervolgd......

Mooi WinterWeer

Zoals het weermannetje had voorspeld was het inderdaad mistig toen ik deze ochtend wakker werd. De buitentemperatuur was + 0,3 °C.... het zou aan de grond kunnen vriezen, dus glad kunnen zijn. Van gladheid was gelukkig geen sprake, maar richting Amsterdam leek het wel steeds kouder te worden. De mist was op sommige plekken werkelijk als een dikke donsen deken die over het landschap lag. Soms kon ik 200 meter ver kijken, maar vaker niet veel meer dan 50 meter. En dat maakt het fietsen deste spannender. Mijn bril (met heldere glazen) moest ik al snel afzetten om nog iets te kunnen zien. Telkens vormde zich een laagje ijs op de glazen waardoor het nóg mistiger werd.

Ik vind het heerlijk om met dit soort omstandigheden te fietsen. Ik kan dan echt genieten van de stilte om mij heen. Ondanks de mist hield ik de vaart er lekker in (40 kmpu). Mijn verlichting is uitstekend te noemen; ik zie de contouren van de berm links en rechts van mij en wordt niet verblind door het felle licht dat terugkaatst in de mist (is een van de voordelen van een smalle lichtbundel).

Vlak voordat ik Amsterdam binnen reed werd de weg wit. Het leek wel winter. 200 meter voordat ik mijn eindbestemming had bereikt was mijn linker(voor)band wéér lek. Het laatste stukje maar gewandeld om aldaar mijn band te verwisselen.
Later in de ochtend begon de fijne sneeuw opnieuw naar beneden te dwarrelen.

In verband met de toetsweek op school was ik al om 11:30 klaar en kon ik lekker vroeg naar huis. Het was nog steeds redelijk mistig en koud, waardoor het landschap met een prachtig wit kleedje was bedekt. Het was opnieuw genieten.